Ίχνη Ιστορίας
Αναζητώντας την Μούσα Κλειώ….
0 πρίγκιπας του Ιερού Λόχου
Ας καλέσωμεν λοιπόν εκ νέου, ω Ανδρείοι και μεγαλόψυχοι Έλληνες, την ελευθερίαν εις την κλασικήν γην της Ελλάδος! Ας συγκροτήσωμεν μάχην μεταξύ του Μαραθώνος και των Θερμοπυλών! Ας πολεμήσωμεν εις τους τάφους των Πατέρων μας, οι οποίοι, διά να μάς αφήσωσιν ελευθέρους, επολέμησαν και απέθανον εκεί! Το αίμα των τυράννων είναι δεκτόν εις την σκιάν τον Επαμεινώνδου Θηβαίου, και του Αθηναίου Θρασυβούλου, οίτινες κατετρόπωσαν τους τριάκοντα τυράννους, εις εκείνας του Αρμοδίου και Αριστογείτωνος, οι οποίοι συνέτριψαν τον Πεισιστρατικόν ζυγόν, εις εκείνην του Τιμολέοντος, όστις απεκατέστησε την ελευθερίαν εις την Κόρινθον και τας Συρακούσας, μάλιστα εις εκείνας τον Μιλτιάδου και Θεμιστοκλέους, του Λεωνίδου και των τριακοσίων, οίτινες κατέκοψαν τοσάκις τους αναριθμήτους στρατούς των βαρβάρων Περσών, των οποίων τους βαρβαροτέρους και ανανδροτέρους απογόνους πρόκειται εις ημάς σήμερον, με πολλά μικρόν κόπον, να εξαφανίσωμεν εξ ολοκλήρου.
Εις τα όπλα λοιπόν φίλοι η Πατρίς Μάς Προσκαλεί!
Η Παρέα 
Σαν σήμερα …..
Υπογράφεται η Συμφωνία της Βάρκιζας, που προβλέπει αφοπλισμό του ΕΛΑΣ, ανασυγκρότηση του ελληνικού στρατού με γενική στρατολογία, άρση του στρατιωτικού νόμου, αποκατάσταση των αστικών ελευθεριών, διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το πολιτειακό και γενικών εκλογών για Συντακτική Βουλή, χορήγηση αμνηστίας για πολιτικά αδικήματα και εκκαθάριση του κρατικού μηχανισμού από συνεργάτες των Αρχών Κατοχής ή της δικτατορίας Μεταξά. Ετσι επιχείρησε να τερματίσει θεσμικά τις πολιτικές και πολεμικές συγκρούσεις, που έμειναν στην ιστορία ως «Δεκεμβριανά».
Οι συγκρούσεις του Δεκεμβρίου του 1944 στην Αθήνα ήταν μια μάχη εξουσίας μεταξύ της πρώτης μετακατοχικής Κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου και των Άγγλων από τη μία πλευρά και του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ από την άλλη.
Τα «Δεκεμβριανά» άφησαν πίσω τους περίπου 7.000 μαχητές νεκρούς (230 Άγγλους, 3.500 Κυβερνητικούς, 3.000 ΕΑΜικούς) και απροσδιόριστο αριθμό αμάχων. Στις 11 Ιανουαρίου 1945 υπογράφηκε ανακωχή ανάμεσα στους Άγγλους και τον ΕΛΑΣ, με την οποία οι δυνάμεις του υποχρεώθηκαν να εκκενώσουν την Αττική και τη Θεσσαλονίκη.
Στη Σύσκεψη Κορυφής της Γιάλτας, οι νικητές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου καθορίζουν τις τύχες του κόσμου. Μεταξύ άλλων συζητούνται και τα θέματα των Βαλκανίων συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδος για την οποία εξασφαλίζεται η προστασία της από τις δυτικές δυνάμεις.
http://www.hellas0099.hostoi.com/index1.htm
Την συνθήκη της Βάρκιζας ακολούθησε ο εμφύλιος ένα τεράστιο εθνικής έκτασης έγκλημα κατά της Ελλάδος και του Ελληνισμού ,που οι επιπτώσεις του θα έπρεπε να διδάσκονται χωρίς σκοπιμότητες και εμπάθεια, όπως τις λένε «οι πληρωμένες σελίδες» για να διδαχθεί σωστά η ιστορία και να γίνουν τα παθήματα μαθήματα.
Γιατί έζησαν οι Έλληνες αυτή την λεηλασία, την εγκληματικότητα και την βαρβαρότητα Ποιοι τους έβαλαν να σκοτώνονται μεταξύ τους. Γιατί γέμισε η Ελλάδα αποκαίδια, ρημάδια, τα βουνά της με κυνηγημένους και οι χαράδρες της με δολοφονημένους. Ο εμφύλιος άφησε πίσω του νεκρούς ή ανάπηρους άνδρες, ανθρώπινα ράκη, ανέχεια, μίσος και παιδικές ψυχές με την τρομάρα στα μάτια τους και ορφάνια. Γέμισαν τα μπουντρούμια με φυλακισμένους ή άλλοι πήραν των ομματιών τους ή για τις χώρες του Ανατολικού μπλοκ ή για την Αμερική.
Το ερώτημα όμως είναι πάντα ΓΙΑΤΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΑΘΡΟ ΤΗΣ ΔΟΞΑΣ ΤΗΣ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΑΝΕΒΕΙ ΠΟΛΕΜΩΝΤΑΣ ΝΙΚΗΦΟΡΑ ΤΟ ΄40, ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΘΗΚΕ, ΔΙΑΣΥΡΘΗΚΕ,ΑΠΑΞΙΩΘΗΚΕ ΚΙ ΑΦΕΘΗΚΕ ΣΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΩΝ «ΠΡΟΣΤΑΤΩΝ» ΤΗΣ.
Ποιόν εξυπηρετούσε αυτός ο πανελλήνιος διχασμός και αλληλοσπαραγμός. Είναι πασιφανές, η Αγγλία και ο Γεώργιος, που κάθε φορά πήγαινε να γίνει κάτι και να βγεί η Ελλάδα από αυτή την κόλαση , έβρισκαν πάντα κάποιο πρόσχημα και κατέστρεφαν κάθε βήμα για ειρήνευση. Δεν ήθελαν λύσεις πριν συντελεστεί η τελειωτική καταστροφή της Ελλάδος για να μπορούν να την έχουν του χεριού τους. Πόσο μοιάζει με την σημερινή κατάσταση που ζούμε είναι απίστευτο.
Με λίγα λόγια στον εμφύλιο μας οδήγησε η Αγγλία για να μπορέσει να διατηρήσει την Ελλάδα ως προτεκτοράτο της, να επανέλθει ο Γεώργιος στον θρόνο ως τοποτηρητής , και αυτό θα γινόταν μόνο αν η Ελλάδα ήταν αποδυναμωμένη και απαξιωμένη. Σε καμία περίπτωση ο λόγος δεν ήταν για να μην μπεί η Ελλάδα στο Ανατολικό μπλόκ , και είναι τεράστιο ψέμα και προπαγανδιστική δικαιολογία, γιατί ο κόσμος είχε ήδη μοιραστεί το βράδυ της 9ης προς 10ης Οκτωβρίου 1944 στο Κρεμλίνο στην σύσκεψη Τσόρτσιλ και Στάλιν, όπου μοίρασαν τα Βαλκάνια σε ζώνες επιρροής , κρατώντας την Ελλάδα στο Δυτικό μπλοκ.
(σημειώσεις από το βιβλίο του Κωστή Δημητρουλόπουλου Η ΚΡΑΥΓΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ)
Φανταστείτε λοιπόν την Ελλάδα αλλιώς , να μην είχε γίνει ο εμφύλιος, πάνω στο βάθρο του νικητή του μετώπου, και χωρίς προστάτες , με τους σωστούς μορφωμένους και προοδευτικούς πολιτικούς Έλληνες πολιτικούς της πόσο γρήγορα θα είχε ανασυγκροτηθεί και θα έλαμπε καταξιωμένη στην Ευρώπη.
Δεν το άφησαν ποτέ να γίνει αυτό και ιδού τα αποτελέσματα μέχρι και σήμερα που με άλλο ύπουλο τρόπο πάλι μας εκβιάζουν οι «προστάτες» συνεργαζόμενοι με τους νενέκους πολιτικούς μας και μας οδηγούν στην ζητιανιά στον εξευτελισμό και στην καταστροφή. Ως πότε θα τους το επιτρέπουμε, θα πρέπει να αντιδράσουμε με τον σωστό τρόπο αυτή την φορά όχι να αλληλοφαγωθούμε πάλι μεταξύ μας , γιατί χάρη θα τους κάνουμε.
Η Ελλάδα έχει όλα τα εφόδια για να γίνει ένα μεγάλο Έθνος και να διαφεντέψει στο διεθνές στερέωμα . Η Ευρώπη δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την Ελλάδα γιατί μην ξεχνάμε ότι η «Ευρώπη» είναι όνομα Ελληνικό , αδελφή του Κάδμου, ιδρυτή της Θήβας και κόρη του Αγήνορα και της Τηλεφάσσας, ηγεμόνων της Φοινίκης, που την άρπαξε ο Δίας, μεταμφιεσμένος σε δυνατό ταύρο, και την έφερε στην Κρήτη, στην Γόρτυνα . Κάτω από έναν πλάτανο έσμιξαν και γεννήθηκαν ο Μίνωας, ο Ραδάμανθυς και ο Σαρπηδόνας.
Είναι καιρός να γεννηθούν ξανά πολλά όμορφα παιδιά.
Η επανάσταση του 1821 ξεκίνησε στη Μολδοβλαχία.
Στις 22 Φεβρουαρίου 1821 ο Αλ. Υψηλάντης πέρασε τον Προύθο σημαίνοντας την έναρξη του αγώνα. Στο Ιάσιο ο Υψηλάντης κήρυξε επίσημα την επανάσταση και ο Γεωργάκης Ολύμπιος έσπευσε να ενωθεί μαζί του (26 Φεβρουαρίου). Στον έρανο που επακολούθησε συγκεντρώθηκε ποσό ενός εκατομμυρίου γροσίων, ενώ ο Καντακουζηνός ανέλαβε την αρχηγία του Ιερού Λόχου, που τον αποτέλεσαν 500 νέοι σπουδαστές. Στις 17 Μαρτίου ο Υψηλάντης ύψωσε την ελληνική σημαία στην πρωτεύουσα της Βλαχίας, το Βουκουρέστι· στο Γαλάτσι οι Έλληνες με επικεφαλής τον Καρπενησιώτη συγκρούστηκαν για πρώτη φορά με τους Τούρκους και κατόρθωσαν να διασπάσουν τις γραμμές τους. Στο Δραγατσάνι όμως ο Ιερός Λόχος συνετρίβη και στη μονή του Σέκου ο Γεωργάκης Ολύμπιος και οι συμπολεμιστές του ανατινάχτηκαν μαζί με την πυριτιδαποθήκη για να μην παραδοθούν. Σύντομη και άτυχη υπήρξε η πρώτη προσπάθεια των αγωνιστών στη Μολδοβλαχία.
Διευκόλυνε όμως παρ’ όλα αυτά και προετοίμασε την έκρηξη της επανάστασης στο Μοριά, στη Ρούμελη, στην Ήπειρο, στη Μακεδονία, στη Θεσσαλία και στα νησιά.
Ο μεγάλος αγώνας των Ελλήνων για την ελευθερία τους και την θεμελίωση του Ελληνικού Εθνους.
Στις 27 Φεβρουαρίου 1943 έφευγε από τη ζωή, σε ηλικία 84 ετών, ο σπουδαίος έλληνας ποιητής ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ.
Το νέο του θανάτου του κυκλοφόρησε με αστραπιαία ταχύτητα στην κατοχική τότε Αθήνα. «Χτες βράδυ μία είδηση ακατανόητη μας ήρθε. Μία είδηση ασύλληπτη. Ο Γέρο-Παλαμάς πέθανε. Είχαμε ξεχάσει πως ήταν θνητός» γράφει στο προσωπικό της ημερολόγιο η Ιωάννα Τσάτσου.
«Σε αυτό το φέρετρο ακουμπάει η Ελλάδα» είπε ο ποιητής Άγγελος Σικελιανός και απήγγειλε με δυνατή φωνή το ποίημα Παλαμάς, που είχε γράψει τα χαράματα της 28ης Οκτωβρίου προς τιμήν του μεγάλου ποιητή:
Ηχήστε οι σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα…
Βογκήστε τύμπανα πολέμου… Οι φοβερές
σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα !
Σ’ αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα! Ένα βουνό
με δάφνες αν υψώσουμε ως το Πήλιο κι ως την Όσσα,
κι αν το πυργώσουμε ως τον έβδομο ουρανό,
ποιόν κλεί, τι κι αν το πεί η δικιά μου γλώσσα;
Μα εσύ Λαέ, που τη φτωχή σου τη μιλιά,
Ήρωας την πήρε και την ύψωσε ως τ’ αστέρια,
μεράσου τώρα τη θεϊκή φεγγοβολιά
της τέλειας δόξας του, ανασήκωσ’ τον στα χέρια
γιγάντιο φλάμπουρο κι απάνω από μας
που τον υμνούμε με καρδιά αναμμένη,
πες μ’ ένα μόνο ανασασμόν: «Ο Παλαμάς !»,
ν’ αντιβογκήσει τ’ όνομά του η οικουμένη !
Ηχήστε οι σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα…
Βογκήστε τύμπανα πολέμου… Οι φοβερές
σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα !
Σ’ αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα ! Ένας λαός,
σηκώνοντας τα μάτια του τη βλέπει…
κι ακέριος φλέγεται ως με τ’ άδυτο ο Ναός,
κι από ψηλά νεφέλη Δόξας τονε σκέπει.
Τι πάνωθέ μας, όπου ο άρρητος παλμός
της αιωνιότητας, αστράφτει αυτήν την ώρα
Ορφέας, Ηράκλειτος, Αισχύλος, Σολωμός
την άγια δέχονται ψυχή την τροπαιοφόρα,
που αφού το έργο της θεμέλιωσε βαθιά
στη γην αυτήν με μιαν ισόθεη Σκέψη,
τον τρισμακάριο τώρα πάει ψηλά τον Ίακχο
με τους αθάνατους θεούς για να χορέψει.
Ηχήστε οι σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα…
Βόγκα Παιάνα ! Οι σημαίες οι φοβερές
της Λευτεριάς ξεδιπλωθείτε στον αέρα !
Στην συνέχεια ο ποιητής Σωτήρης Σκίπης από τους τελευταίους εκπροσώπους της Νέας Αθηναϊκής Σχολής, απήγγειλε συγκλονιστικά το ποίημα του Στον Κωστή Παλαμά.
Μέσ’ από τα κάγκελλα τ’ αόρατα
της απέραντής μας φυλακής,
μέσα στο κελί το σκοτεινό μας,
δεν εβάσταξες στον πόνο της Φυλής
κι έπεσες σα δρυς
από τα χτυπήματα
κάποιων μαύρων ξυλοκόπων
στο σκοτάδι της νυχτιάς της τραγικής,
δίχως να προσμείνεις την αχτίδα
της καινούργιας Χαραυγής.
Κι έπεσες καθώς από σεισμό
πέφτει μια μαρμάρινη κολόνα
κάποιου πανάρχαιου ναού.
Σα ναός, οπού χτυπιέται
απ’ τα βόλια των βαρβάρων.
Σαν τον Παρθενώνα,
ήρωα, ποιητή του Αιώνα.
Μάτια στερεμένα από τις τόσες
συμφορές,
δάκρυα δε θα χύσουνε για Σένα.
Θα σε κλάψουνε μια μέρα
οι ίδιοι αυτοί που μας σκοτώνουν
έναν – ένα,
σαν ξυπνήσουν απ’ τη μέθη τους
κι αντικρύσουν τι ερημιές
εσκορπίσανε στο διάβα τους
σ’ αναρίθμητες καρδιές.
Φεύγεις, πας για το ταξίδι σου
το Αχερούσιο, το στερνό,
ω πρωτότοκε αδερφέ μας,
όμως κοίτα πώς ξοπίσω σου
οι Έλληνες σε χαιρετάνε.
Ο καθένας ένα στίχο σου
ψέλνοντας μελωδικό,
σε ξεπροβοδάνε
με τα μύρια σου τραγούδια,
που βουίζουν σα μελίσσια
πάνω απ’ Απριλιού λουλούδια,
σα να προμηνάνε την Ανάσταση,
ω μεγάλε ραψωδέ μας.
Ο Σπύρος Μελάς, ο Άγγελος Σικελιανός ήταν ανάμεσα σε αυτούς που σήκωσαν το φέρετρο και κατευθύνθηκαν προς τον χώρο της ταφής, όπου πλησίασε ο αντιπρόσωπος του κατακτητή να καταθέσει στεφάνι. Τότε ο λογοτέχνης Γιώργος Κατσίμπαλης άρχισε να τραγουδά τον Εθνικό Ύμνο: «Σε γνωρίζω από την κόψη…» Το συγκεντρωμένο πλήθος ακολούθησε με πάθος, και η στιγμή ήταν συγκλονιστική.
Κάποιος φώναξε “Ζήτω η ελευθερία του πνεύματος”.
Η απελευθέρωση της Καλαμάτας
Επαναστατικός αναβρασμός επικρατούσε στη Μάνη τον Μάρτιο του 1821. Ο Κολοκοτρώνης βρισκόταν στην Καρδαμύλη και οι Φιλικοί είχαν κάμψει τις αντιρρήσεις του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη για το άκαιρο του ξεσηκωμού.Εν τω μεταξύ, στο άλλο άκρο της Πελοποννήσου σημειώνεται η πρώτη επαναστατική ενέργεια του Αγώνα, με την πολιορκία των Καλαβρύτων (21 Μαρτίου), την οποία υπερασπίζεται για λογαριασμό των Οθωμανών ένας άλλος Αρναούτογλου, ο Ιμπραήμ.Όταν το πρωί της 23ης Μαρτίου 1821 οι επαναστάτες εισέρχονται στην Καλαμάτα, ο Ηλίας Μαυρομιχάλης ζητά από τον Αρναούτογλου να παραδοθεί, και ο αγάς παραδίδει στους επαναστάτες με πρωτόκολλο την πόλη και τον τουρκικό οπλισμό. Την ίδια μέρα, η «Μεσσηνιακή Γερουσία», με Προκήρυξή της προς την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, γνωστοποιεί ότι οι Πελληνεύς ξεσηκώθηκαν για την ελευθερία τους.Προειδοποίησις εις τας Ευρωπαϊκάς Αυλάς, εκ μέρους του φιλογενούς αρχιστρατήγου των Σπαρτιατικών στρατευμάτων Πέτρου Μαυρομιχάλη και της Μεσσηνιακής Συγκλήτου.
Ο ανυπόφορος ζυγός της Οθωμανικής τυραννίας εις το διάστημα ενός και επέκεινα αιώνος, κατήντησεν εις μίαν ακμήν, ώστε να μην μείνη άλλο εις τους δυστυχείς Πελοποννησίους Γραικούς, ει μη μόνον πνοή και αυτή δια να ωθή κυρίως τους εγκαρδίους των αναστεναγμούς.
Εις τοιαύτην όντες κατάστασιν στερημένοι από όλα τα δίκαιά μας, με μίαν γνώμην ομοφώνως απεφασίσαμεν να λάβωμεν τα άρματα, και να ορμήσωμεν κατά των τυράννων. Πάσα προς αλλήλους μας φατρία και διχόνοια, ως καρποί της τυραννίας απερρίφθησαν εις τον βυθόν της λήθης, και άπαντες πνέομεν πνοήν ελευθερίας.
Αι χείρες ημών αι δεδεμέναι μέχρι του νυν από τας σιδηράς αλύσσους της βαρβαρικής τυραννίας, ελύθησαν ήδη, και υψώθηκαν μεγαλοψύχως και έλαβον τα όπλα προς μηδενισμόν της βδελυράς τυραννίας.
Οι πόδες ημών οι περιπατούντες εν νυκτί και ημέρα εις τας εναγκαρεύσεις τας ασπλάγχνους τρέχουν εις απόκτησιν των δικαιωμάτων μας. Η κεφαλή μας η κλίνουσα τον αυχένα υπό τον ζυγόν τον απετίναξε και άλλο δεν φρονεί, ει μη την Ελευθερίαν.
Η γλώσσα μας η αδυνατούσα εις το να προφέρη λόγον, εκτός των ανωφελών παρακλήσεων, προς εξιλέωσιν των βαρβάρων τυράννων, τώρα μεγαλοφώνως φωνάζει και κάμνει να αντηχή ο αήρ το γλυκύτατον όνομα της Ελευθερίας.
Εν ενί λόγω απεφασίσαμεν, ή να ελευθερωθώμεν, ή να αποθάνωμεν. Τούτου ένεκεν προσκαλούμεν επιπόνως την συνδρομήν και βοήθειαν όλων των εξευγενισμένων Ευρωπαίων γενών, ώστε να δυνηθώμεν να φθάσωμεν ταχύτερον εις τον Ιερόν και δίκαιον σκοπόν μας και να λάβωμεν τα δίκαιά μας.
Να αναστήσωμεν το τεταλαιπωρημένον Ελληνικόν γένος μας. Δικαίω τω λόγω η μήτηρ μας Ελλάς, εκ της οποίας και υμείς εφωτίσθητε, απαιτεί ως εν τάχει την φιλάνθρωπον συνδρομήν σας, και ευέλπιδες, ότι θέλει αξιωθώμεν, και ημείς θέλομεν σας ομολογή άκραν υποχρέωσιν, και εν καιρώ θέλομεν δείξη πραγματικώς την υπέρ της συνδρομής σας ευγνωμοσύνην μας.
1821 Μαρτίου 23 εν Καλαμάτα. Εκ του Σπαρτιατικού Στρατοπέδου
Πέτρος Μαυρομιχάλης, αρχιστράτηγος του Σπαρτιατικού και Μεσσηνιακού στρατού.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΞΟΔΟΣ
H «ΙΕΡΗ ΠΟΛΗ» ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ «ΤΟ ΑΛΩΝΑΚΙ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ» .όπως το αποκαλούσε ο Σολωμός.
«Τα μάτια μου δεν είδαν τόπον ενδοξότερον από τούτο το αλωνάκι»
Η δεύτερη πολιορκία της πόλεως μπορεί να χωρισθεί σε δύο περιόδους: 15 Απριλίου έως 12 Δεκεμβρίου 1825 και 25 Δεκεμβρίου 1825 έως τις 11 Απριλίου 1826. Υπήρχαν 10.000 άτομα, εκ των οποίων 4.000 άνδρες, άριστοι πολεμιστές από την Ήπειρο και την Αιτωλοακαρνανία και ακόμη 1.000 άνδρες, δυνάμενοι να φέρουν όπλα, 2.000 γυναικόπαιδα . Ο στόλος του Μιαούλη, ενίσχυε με πολεμοφόδια και τρόφιμα τους πολιορκούμενους και τον Ιούλιο 1825, 1000 ρουμελιώτες πολεμιστές υπό τον Γεώργιο Καραϊσκάκη ανάγκασαν τον Κιουταχή να αποσύρει τις δυνάμεις του ,και τον Αύγουστο ο Κίτσος Τζαβέλας, επικεφαλής Σουλιωτών πολεμιστών, εισήλθε στην πόλη, αναπτερώνοντας το ηθικό των πολιορκούμενων. Το Μεσολόγγι απελευθερώθηκε στις 11 Μαΐου 1829.
Επί 12 ολόκληρους μήνες αντιστάθηκαν καρτερικά και ο ηρωισμός τους πλημμύρισε τους άλλους λαούς με αισθήματα θαυμασμού . Οι σελίδες της ιστορίας του Ελληνισμού γράφτηκαν με τις φλόγες του και με το μεγαλείο των Μεσολογγιτών , με την υπεράνθρωπη ψυχική αντοχή τους που ξεσήκωσαν όλη την Ευρώπη ,όπου σημειώθηκαν εκδηλώσεις συμπάθειας και φιλελληνισμού: διαδηλώσεις εναντίον των Ευρωπαίων ηγεμόνων που είχαν εγκαταλείψει τους επαναστάτες, διακηρύξεις και εκκλήσεις για συμμετοχή στον αγώνα των Ελλήνων για την ελευθερία τους, έρανοι και διπλωματικές ενέργειες καθώς και ποιήματα, θεατρικά έργα, άρθρα και λόγοι,
Η Ηρωική έξοδος του Μεσολογγίου αποτελεί την κορυφαία και την πιο συγκινητική στιγμή του Αγώνα της Εθνικής παλιγγενεσίας. Οι Ελεύθερα σκεπτόμενοι Έλληνες, οι Ελεύθεροι Αγωνιζόμενοι πολιορκημένοι Μεσολογγίτες έκαναν την υπέρβαση και μάχονται σαν ημίθεοι γι΄αυτό θα μείνουν στις καρδιές μας και τους πρέπει το στεφάνι της ανδρείας
Το ίδιο αξιοθαύμαστο θάρρος έδειξαν και οι Μεσολογγίτισσες Όταν αποφασίζεται η ηρωική έξοδος μετά το φοβερό λιμό, ακολουθούν με αντρική ενδυμασία, κρατώντας από το ένα χέρι το σπαθί και από το άλλο το μωρό τους, ενώ οι άοπλες μπήκαν στη μέση της φάλαγγας μαζί με τα παιδιά τους. Μια από τις γυναίκες του Μεσολογγίου ήταν και η Αλεφαντώ.
Το Μεσολόγγι απελευθερώθηκε στις 11 Μαΐου 1829.
Η νύχτα της 10ης Απριλίου αποτελεί σύμβολο του αγώνα για την ελευθερία, είναι μια από τις ενδοξότερες όχι μόνο για τους Έλληνες αλλά για όλη την ανθρωπότητα, γιατί η έξοδος και το Κλέος του Μεσολογγίου ήταν πηγή έμπνευσης πολλών μεγάλων δημιουργών απ’ όλον τον κόσμο Ντελακρουά («Η Ελλάδα πάνω από τα ερείπια του Μεσολογγίου) Ντε Λανσάκ (πίνακας του «Η Μεσολογγίτισσα») , ο Δ. Κασόλα «Η υποδοχή του Λ. Βύρωνα στο Μεσολόγγι» , ο Βρυζάκης ( «Η έξοδος»).
Ο Βίκτωρ Ουγκώ, αφιερώνει στο Μεσολόγγι το έργο του «Τα κεφάλια του Σαραγιού» και προειδοποιεί: «Αν η Ευρώπη, πενθούσα, δεν ακολουθήσει τα ίχνη απ’ το αγνό αίμα μέχρι το Σαράι, ο Παντοδύναμος Θεός θα της επιφυλάξει μια μεταμέλεια πικρή!». Ενώ στο ποίημά του «ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΣ» γράφει «Είμαι ακόμα το ίδιο βλέμμα στραμμένο σε έναν άλλο ουρανό. Δεν φταίω εγώ αν το αιώνιο γαλάζιο του είναι ωραιότερο από τα ταβάνια των Βερσαλλιών στα μάτια μου που ανατριχιάζουν ακούγοντας αυτήν την κραυγή Ελευθερία».
Ο Γκαίτε που υπερασπίστηκε με πάθος τον αρχαίο πολιτισμό και θεωρούσε «Τα έπη του Ομήρου ως κοσμικό ευαγγέλιο» , έλεγε «Ό,τι είναι ο νους και η καρδιά δια τον άνθρωπο, είναι ή Ελλάς δια την ανθρωπότητα»!.. και ὁδηγεῖ τὸν Εὐφορίωνα τοῦ Φάουστ στὸ Μεσολόγγι, τὸν ὑψώνει σύμβολο τῆς Ἐλευθερίας και αναφωνεί
«Ὅλο ψηλότερα ν’ ἀνεβαίνω!
Ὅλο πλατύτερα νὰ βλέπω!»
Ηρωική Έξοδος… στης Ιστορίας τα μαρμαρένια Αλώνια
…..για το Κλέος της Πατρίδος
όσο ψηλότερα ανεβαίνω
τόσο καλύτερα διακρίνω
…και τα δένδρα και το δάσος
Λίο