9. Οι Στάβλοι του Αυγεία και οι συμφωνίες

Παρατήρησα, το βλέμμα του.

Ήταν το βλέμμα κάποιου, που είχε αντικρίσει το Άπειρο και είχε παρατηρήσει και καταγράψει όλα ,όσα έπρεπε, να παρατηρηθούν.
Δεν πρόδιδε, καμία ανησυχία και άγχος.
Ένιωσα το βλέμμα του να μ’αγκαλιάζει με αγάπη, με στοργή, με κατανόηση…

Πρώτη φορά ένιωθα να μ’αγαπούν έτσι.
Να μ’αγαπούν ,με τον τρόπο που μου ταίριαζε, χωρίς δεσμεύσειςκαι …προσδοκίες.

Πρώτη φορά ένιωθα, ελεύθερος μέσα στην αγάπη …κάποιου.

Ξανακοίταξα τις σημειώσεις μου και ανακεφαλαίωσα τα σπουδαιότερα σημεία.

Συνειδητοποίησα, προς χάριν την ελευθέριας να μην δεσμεύομαι με αντικείμενα, εκτός από αυτά που είναι απολύτως απαραίτητα και χρηστικά.
Να μη προσκολλούμαι σε άσκοπες αναμνήσεις και μη συσσωρεύω πράγματα, από απληστία.

Κάθε αντικείμενο, που έχει φορτιστεί με έντονα συναισθήματα, ασκεί βλαβερή επίδραση στο περιβάλλον και στο ενεργειακό, αλλά και στο φυσικό σώμα του ανθρώπου.

Πέρα από λόγους αισθητικής- η λιτότητα έχει μια άλλη αρμονία και εξοικονόμηση ενέργειας-

υπάρχουν και σοβαρά πρακτικοί λόγοι, είπε.
-Το ενεργειακό σώμα πρέπει να προστατεύεται αποτελεσματικά, γιατί αποτελεί την πηγήδύναμης και ενέργειας, για το φυσικό…

Ο Άρης φτιάχνει ένα γερο φυσικό σώμα, ένα σώμα, που να μπορεί ν’αντέχει τις κακουχίες της Γνώσης και ότι οι » θεοί» , είναι ενέργειες, που χρειάζεται να εναρμονιστούν με ίσες ποσότητες και αναλογίες, μέσα μας.

Να θυμάσαι την τριπλότητα της ανθρώπινης υπόστασης και να βάζεις την ασπίδα μπροστά για να αντέχεις στις επιθέσεις …
Μια ασπίδα που θα σε προστατεύει και θα συγκρατεί, τα δόρατα των άλλων.
-Χρειάζομαι προστασία από κάτι;
Ρώτησα
-Χρειάζεσαι ,να είσαι σε ετοιμότητα και επαγρύπνηση .

Θα  συμπεριλάβεις στην ασπίδα σου, κάποια πράγματα ,που μπορούν να σου χαρίσουν γαλήνη και ηρεμία… σε δύσκολες στιγμές.

Μόνο αυτά!
Με σύνεση και περίσκεψη και λιτότητα.

Έμεινε για λίγο σιωπηλός και συνέχισε ..

-Θαρθεί η στιγμή, που θα πρέπει να μπορείς να συνυπάρξεις με τους άλλους, σε μια λεπτή ισορροπία και να εγκαταλείψεις την μοναχικότητα, ενός πολεμιστή ήρωα.

Κάποια στιγμή…καθαρίζοντας τους στάβλους ενός μεγάλου βασιλιά Αυγεία ,που το όνομα του, μας φέρνει στο νου, το λαμπρό αστέρι της Αφροδίτης-Αυγερινού, που ξεπροβάλει το πρωί, με τις ακτίνες του Ήλιου.

Θα χρειαστείς γι  ΄αυτό, την βοήθεια δυο ποταμών, του Αλφειού και του Πηνειού.

Αυτό με προβλημάτισε και τον ρώτησα

-Το δύσκολο ερώτημα είναι ,που τελειώνει η δική μου ελευθερία και που αρχίζει η ελευθερία των άλλων.

Όλα κρέμονται σε μια λεπτή κλωστή,που φοβάμαι κάθε φορά πως αποδεικνύεται τόσο εύθραυστη.

-Όταν μπορείς να κάνεις καλή παρά με τον εαυτό σου, όταν μένεις μόνος και δεν φοβάσαι την μοναξιά, μπορείς να κανείς καλή συντροφιά και με τους άλλους.

Αρκεί να έχεις δυο πολύ γερά νεφρά και να λειτουργούν πολύ καλά.

Το διυλιστήριο του σώματος, να είναι σε άριστη κατάσταση, για να φιλτράρονται οι αντιθέσεις..

Φυσικά θα πρέπει να προσέξεις πολύ την συμφωνία με τον βασιλιά…γιατί καταλαβαίνεις που καταλήγουν όλες οι συμφωνίες, οι συνεργασίες και οι …«γάμοι»!

Κούνησα καταφατικά το κεφάλι.

-Σε αντιπαραθέσεις ,απάντησα.

-Σε πόλεμο! Ακριβολόγησε.

Σε πόλεμο, για κάποιες συμφωνίες ,που δεν τηρήθηκαν.

Να είσαι έτοιμος …να το αντιμετωπίσεις αυτό…

Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και πράγματα είναι μερικώς φανταστική…

Ο Ηρακλής και οι Άθλοι του