5. Οι Βόες του Ήλιου

Οι σύντροφοι του Οδυσσέα κλέβουν τα βόδια του θεού Ήλιου

Pellegrino Tibaldi (1527 – 96)

Ένα ανοιξιάτικο πρωινό,
μπορεί και του Μαρτίου, περπατώντας σε καταπράσινα λιβάδια και μαζεύοντας ανεμώνες και νάρκισσους,
είδα δύο μάτια σπινθηροβόλα,
ένα μουτράκι χαμογελαστό να με κοιτάζει εξερευνητικά
και να με ρωτάει… αυθάδικα.

Έρωτας η αγωνία της ψυχής για λύτρωση και αθανασία!
Έρωτας που σε πεθαίνει και σε αναγεννά.
Ιερός Έρωτας που κοντά του
νιώθεις έφηβος και αιώνιο παιδί!

-Ασχολείστε με κάτι ενδιαφέρον τον τελευταίο καιρό;

-Έχω υπ όψιν μου κάτι ακριβώς αυτή την στιγμή!
Απαντάω στοχεύοντας στο κέντρο της κόρης των ματιών και
παίζοντας το παιγνίδι του κυνηγού.

-Σας απασχολεί κάτι σοβαρό;
Γιατί μου δίνετε την εντύπωση σκεφτικού ανθρώπου;
Συνέχισε με το βέλος του άτακτου νεαρού θεού.

-Ναι!
Με απασχολεί το ερώτημα ενός Γερμανού φιλοσόφου του Χάιντεγκερ,
γιατί να υπάρχουν όντα και όχι το τίποτα;
Συνεχίζω… ψαρεύοντας.

-Και εμένα μου αρέσουν τα στρουφάκια και αναρωτιέμαι γιατί έχουν αυτό το μπλε χρώμα!
Μου ανταπέδωσε… περιπαικτικά.

Το βρήκα πολύ ενδιαφέρον το ερώτημα αυτό και… φλέγον!

Αποφασίσαμε να λύσουμε μαζί και τα δύο ερωτήματα και έτσι …συναντήσαμε τον έρωτα!

Όταν μου ανακοίνωσε πως ήμουν ο αγαπημένος άνθρωπος μιας ζωής που περίμενε,
ο παράδεισος άνοιξε τις πόρτες του να με υποδεχθεί!

Ο Έρωτας έχει σχέση με το Λέοντα και το νησί του Ήλιου-Απόλλωνα, γιατί ανήκει στη καρδιά του ανθρώπου που θυσιάζεται και τα βόδια που τρώγονται…από πεινασμένα άπληστα συμφέροντα!”

Είναι ο 5ος οίκος του ωροσκοπίου, η παραγωγή της ενέργειας,τα παιδιά,
η δημιουργία, το παιγνίδι, η χαρά, η ευφορία,το χαμόγελο, το θέατρο, η σκηνή, ο ηθοποιός, ο ρόλος,
η Λεοντή, η θέληση, η όραση, ο Απόλλων, ο Διόνυσος, η καρδιά, η συνείδηση, ο Έρωτας, ο καρπός του δέντρου!

Καλημέρα σε όλους αυτούς
που περπάτησαν σε αυτό το
Εύφορο νησί και δεν καταβρόχθισαν τα ζώα διαπράττοντας την ύβριν
απέναντι στον θεό του Φωτός!

Δεν θυσίασαν τον έρωτα τους για ένα …μικρονοϊκό ανόητο υλικό συμφέρον,
όσο πεινασμένοι και ταλαιπωρημένοι… να ήταν!

Παραγωγή και κατανάλωση της ενέργειας
Λέων-Υδροχόος
Απόλλων, Ήλιος- Άρτεμις,Ουρανός
5ος- 11ος οίκος
Το φως του Ήλιου της ημέρας και της νύχτας της Σελήνης των αστεριών στον ουρανό.
Ο άξονας της όρασης της εξωτερικής και εσωτερικής.

Λέων
Το ζώδιο του Λέοντα συνδέεται με τους 50 Βόες του Απόλλωνα στο νησί της Θρινακίας-Τριν-ακίας και αποτελεί τον δεύτερο άκρο του μεγάλου τριγώνου της φωτιάς με πρώτο τον Κριό του Άρη και τελευταίο τον Τοξότη της Αθηνάς.
Η φωτιά,το ιερό Πυρ είναι το πνεύμα,
το νερό είναι το συναίσθημα,
η γη είναι η ύλη και ο αέρας η νόηση.
Η Τρι-νιτι,τριάς είναι πάντα παρούσα στον σταυρό της ύλης.
Και οι ακίδες αυτών των άκρων αιχμηρές σαν μυτερά βέλη.
Πολλά όμως κρέμονται από μια κλωστή ή μια τρίχα και το τρία είναι σημαντικός αριθμός και το θρία και θρι=3.
50 εβδομάδες χρειάζεται να κάνει η Γη γύρω από τον Λαμπερό και Φανερό Ήλιο για μια πλήρη τροχιά και οι ακτίνες του Απόλλωνα όπως περνούν από το ζωδιακό χαρακτηρίζουν και το ζώδιο κάποιου.
Έτσι όταν κάποιος ανήκει στο ζώδιο του Λέοντα είναι και ο Ήλιος του εκεί, η ηλιακή συνείδηση του και το κέντρο στην καρδιά του.
Η Λαμπετώ και η Φαέθουσα φυλάγουν αυτούς τους βόες και η συμβουλή της Κίρκης είναι να μη τα πειράξει κανείς όσο πεινασμένος και να είναι.
Όταν φθάνουν εκεί πνέει ένα ζεστός Νότιος άνεμος σιρόκο και ο Λέων είναι αμέσως μετά τον Νότο και το Ναδίρ του ωροσκοπίου με αρχή τον Κριό.
Η θέληση και η αυτοπειθαρχία του Οδυσσέα δοκιμάζεται στην μη παράβαση της εντολής και στην υπεράσπιση και τον σεβασμό των ζωτικών δυνάμεων του οργανισμού και της Ιερής Φωτιάς.
Η θέληση στον Ηρακλή αποκρυσταλλώνεται με την κατάκτηση το Άθλου του Λιονταριού της Νεμέας.
Ο Λέων είναι ένας σημαντικός σταθμός γιατί αντιπροσωπεύει την αρχή μιας μυητικής πορείας ενώ ο Κριός την αρχή μιας φυσικής γέννησης.
Η θέληση είναι μια δύναμη που εκπορεύεται από το σώμα, όταν όλα τα άλλα έχουν χαθεί και σε στιγμή απόλυτης σιωπής.
Προϋποθέτει μια γερή λεοντόκαρδη καρδιά και πολύ καλή λειτουργία του κυκλοφορικού συστήματος.

Οδηγεί σε σταθερές αποφάσεις, αποφάσεις που άπαξ και ληφθούν ισχύουν για παντός, γιατί ο πολεμιστής αναλαμβάνει την ευθύνη των αποφάσεων του ακόμη και των πιο ασήμαντων… φαινομενικά.
Για αυτόν δεν υπάρχουν σημαντικές ή ασήμαντες αποφάσεις παρά μόνο αποφάσεις που παίρνει πάντα μπροστά στον Θάνατο του..
Το Λιοντάρι της Νεμέας είναι ο Άθλος και η εκπαίδευση της Όρασης.

Αρχίζει να βλέπει καλύτερα ακόμη και με κλειστά μάτια κλείνοντας τις δύο εξόδους
των ματιών στην σπηλιά ενός κεφαλιού και συλλαμβάνει
…το Λιοντάρι.
Η θέληση οδηγεί στην όραση και ο πολεμιστής αρχίζει να βλέπει την ενέργεια όπως ρέει στο σύμπαν χωρίς τα μεταφραστικά προγράμματα του MATRIX, που επιβάλει κοινωνική χειραγωγημένη διαμόρφωση.

Βλέπει τις ακτίνες όπως εκπορεύονται από τον Αετό του Δία σε τρεις δέσμες συνείδησης και οργανώνουν την ζωή στην γη σε 48 λωρίδες καθώς και τις αποχρώσεις τους, μπεζ,ροδακινί και κίτρινο.

Η επιμονή θα δημιουργήσει την θέληση και η θέληση παράγει ενέργεια γιατί
είναι ευθυγράμμιση των εξωτερικών και εσωτερικών ακτινών του φωτεινού σώματος του ανθρώπου.

Η ευθυγράμμιση αυτή είναι η συνειδητοποίηση της αντίληψης σε διαφορετικές θέσεις περνώντας κάθε φορά από το σημείο συναρμολόγησης αριστερά κοντά στην καρδιά του ανθρώπου.
Επίσης,αυτή η θέληση κάνει το σημείο αυτό να σταθεροποιείται σε μια συγκεκριμένη θέση διαφορετικά τρεμοπαίζει και η αντίληψη είναι χαοτική με σκόρπιες εικόνες…
εδώ και εκεί.

Η σταθεροποίηση τους σημείου συναρμολόγησης φτιάχνει τους διώκτες, τους κυνηγούς και τους κατασκευαστές της ελεγχόμενης τρέλας.
Η ελεγχόμενη τρέλα είναι μια τέχνη,ένα είδος ηθοποιίας με την οποία οι κυνηγοί πολεμιστές συναλλάσσονται με τους ανθρώπους και μαθαίνουν μέσα από τις εμπειρίες τους, μόνο που δεν γίνεται για κερδοσκοπικούς λόγους.

Με αυτή την έννοια οι κυνηγοί παίζουν ένα ρόλο όσο πιο καλύτερα μπορούν με φαντασία, με χιούμορ, με αψογοσύνη, με τον αυτοσχεδιασμό που απαιτούν οι περιστάσεις της επιλογής του πνεύματος και το προσφέρουν σε αυτό.
Μετά αποσύρονται και σβήνουν τα ίχνη τους και παραμένουν ελεύθεροι
και… ο “κανένας”.

Γελούν, κλαίνε, αγωνιούν, αγωνίζονται, πολεμούν, ρευστοί, απρόβλεπτοι, εφευρετικοί, ελέγχουν την τρέλα της ζωής τους κάθε στιγμή με απόλυτη αυτοπειθαρχία.

Παραμένουν πάντα ελεύθεροι από το αποτέλεσμα της πράξης.
Δεν περιμένουν κανένα κέρδος, ανταμοιβές και χειροκροτήματα.
Κάνουν το καλύτερο και
εξοικονομούν ενέργεια σπάζοντας την ρουτίνα, αποφεύγοντας να έχουν συνήθειε,ς εξαρτήσεις και πράττοντας “μη πράξεις”.
Οι “μη πράξεις” των πολεμιστών είναι να βαδίζεις προς τα πίσω,
να κουβαλάς μια άδεια τσάντα, να κάνεις κάτι με διαφορετικό τρόπο από ότι έχεις συνηθίσει σπάζοντας τον παγιωμένο τρόπο σκέψης.

Οι Λέοντες έχουν μια φυσική ροπή στην ηθοποιία και ο 5ος οίκος είναι μια σκηνή και ένα δημιουργικό σκηνικό.
Για ένα πολεμιστή σκηνή είναι όλος ο κόσμος και η ζωή μια μεγάλη ταινία!

Οι μεγάλοι ηθοποιοί ζουν τον ρόλο τον βιώνουν γιατί κατορθώνουν να μετακινήσουν το σημείο συναρμογής τους στην θέση που είναι “ο ρόλος”.

Όμως η μεγάλη μαγεία του θεάτρου και του κινηματογράφου είναι ότι οι μεγάλοι ηθοποιοί παρασύρουν και το κοινό μαζί τους μετακινώντας και το δικό τους σημείο συναρμογής.
Και εδώ βρίσκεται η λυτρωτική αίσθηση της τέχνης!

Ο Φοίβος Απόλλων,η μεγαλύτερη πηγή ενέργειας κυβερνάει τον Λέοντα,το ζώδιο της σκηνής, της χαράς, των συγκινήσεων,των ερώτων, της δημιουργίας,της μουσικής και των τραγουδιων,της μαντικής
Και το ιερό πτηνό του είναι το γεράκι γνωστό για την οξύτητα της όρασης του.
Ο πολεμιστής διακρίνεται
από την πάλουσα εκπομπή ακτινοβολίας του κέντρου της καρδιάς, από την ζωτικότητα και από την λάμψη στον υμένα των ματιών του και ιδιαίτερα του αριστερού.

Καλημέρα…στον θίασο και τους θιασώτες του κόσμου!

Ο Χρόνος που βόσκει στο νησί του Ηλίου Απόλωνα!
Κατόπι στο καλό νησί της Θρινακίας θα φτάσης.
Βόδια εκεί βόσκουνε πολλά κι αρνιά παχιά του Ήλιου,
εφτά κοπές βοδιών, εφτά καλών αρνιών κοπάδια,
πενήντα καθεμιά κοπή, κι αυτά μήτε γεννούνε,
και μήτε λιγοστεύουνε· και θεές τα κυβερνάνε,
δυό νύφες ωριοπλέξουδες, Φαέθουσα, Λαμπετία,
του Ήλιου του Υπερίονα και της Νεαίρας κόρες.
Η μάνα που τις γέννησε και γλυκοανάθρεψέ τις,
135
πάς στο νησί τις έβαλε της Θρινακίας να ζούνε,
τα γονικά τους πρόβατα και βόδια να φυλάγουν.
[ Αυτά αν τ’ αφήσης άβλαβα, και θες το γυρισμό σου,
όσο πολλά κι αν πάθετε, πάλε στο Θιάκι πάτε·
μα αν τα πειράξης, πρόσμενε ξολοθρεμό στο πλοίο
140
και στους συντρόφους· ίδιος σου μπορείς να ξεγλυτώσης,
μα αργά θα φτάσης κι άσκημα, κι από συντρόφους έρμος ].»

μ οδύσσειας

Ο χρόνος για τους πολεμιστές είναι Ιερός!
Γνωρίζουν ότι κάποια στιγμή αυτό το ταξίδι θα τελειώσει μαζί και η περιπλάνηση τους σε αυτό όμορφο κόσμο.
Έτσι λοιπόν δεν έχουν το περιθώριο να αρπαχτούν από την κτητικότητα, την λαιμαργία, την απληστία, την επιπολαιότητα, την αποθησαύρηση
άχρηστων αντικειμένων.

Κρατούν τα απαραίτητα κάθε φορά και αποφασίζουν τι θα ξεφορτωθούν από τις συνήθειες τους και τις ασχολίες τους.
Με αυτό τον τρόπο εξοικονομούν ενέργεια.
Ενέργεια που χρειάζονται για την κατανόησημ της γνώσης και την διεκδίκηση της ελευθερίας τους.

Δεν έχουν την πολυτέλεια να σπαταλούν εδώ και εκεί τον χρόνο τους και να τον σκοτώνουν ασεβώς σφάζοντας και τρώγοντας τις Ιερές αγελάδες του Απόλλωνα.
Σκοτώνουν όμως το Λιοντάρι, τον εγωισμό και τον εγωκεντρισμό,
αλλά κρατούν την Λεοντή γιατί αντιπροσωπεύει μια πολύτιμη ζωτική δύναμη για την ζωή.
Ο εγωισμός και η απόδειξη της σπουδαιότητας μας,
καταναλώνει μεγάλα ποσά ενέργειας και δεν μένει περιθώριο για οτιδήποτε άλλο..
Κάποια στιγμή βέβαια πετούν και την Λεοντή χάνοντας την ανθρώπινη μορφή αλλά τότε θα βρεθούν στο έλεος της ευθυγράμμισης και θα κινδυνέψουν θανάσιμα.
Αν αποξηράνουν τελείως τον εαυτό τους είναι καταδικασμένοι.
Αυτό είναι όμως μια άλλη ιστορία…

Οι πολεμιστές θέλουν και είναι μέρος του κόσμου!
Δεν απέχουν!
Παίρνουν μέρος στο παιγνίδι,
τον χορταίνουν δίνοντας τον καλύτερο εαυτό τους.
Έχουν να δηλώσουν και νίκες και ήττες αλλά… νιώθουν χορτάτοι,
σαν βασιλιάδες.

Το “εγώ” τους δεν είναι αβέβαιο, πεινασμένο, ασταθές, υπεροπτικό, επιθετικό, δειλό, ζηλόφθονο, κακοπροαίρετο, άπληστο.
Δεν θα σκοτώσουν τρία ορτύκια για να φάνε όταν χρειάζονται ένα,
σαν να μη έχουν ξαναφάει ποτέ στην ζωή τους.
Αποφεύγουν να στύβουν τον κόσμο σαν λεμόνι.
Τον αγγίζουν απαλά, τρυφερά δυναμικά και μετά αποσύρονται.

Μου αρέσει να βλέπω χαρούμενους ανθρώπους,ευτυχισμένους,
με την ενέργεια να δονείται και να εκπέμπει από το κέντρο της καρδιάς.
Σπάνια θα συναντήσεις ένα ευτυχισμένο άνθρωπο να γίνεται… «κακός και στριμμένος».Μου αρέσει να βλέπω χαρούμενους ανθρώπους, χαμογελαστούς, καλοπροαίρετους, αλλά εκείνο το απόγευμα που έψαχνα για ένα δώρο σε κάποιο πολυκατάστημα αυτό που έβλεπα,απείχε πολύ από αυτές τις προδιαγραφές ευτυχίας.

Η Ροδούλα, ένα ξανθό κορίτσι,ένα πανέμορφο λουλούδι νεαρό,στεκόταν μπροστά μου,μαραμένο,με απλανές βλέμμα, με σκοτεινούς κύκλους κάτω από τα μάτια 20 χρόνια γερασμένη και δυσκολευόμουν να την αναγνωρίσω.
Η Ροδούλα ήταν μια φίλη από μια κοινή παρέα και δούλευε σε γνωστό νοσοκομεία σαν νοσοκόμα, ευσυνείδητη στην δουλεία της.
Μόλις πριν λίγους μήνες με είχε καλέσει,πλέοντας στο πελάγη ευτυχίας στον γάμο της.

Είχε μια σχέση με ένα νεαρό γιατρό,που είχε σπουδάσει με πολύ κόπο και αξιοθαύμαστα,
όντας πολύ φτωχός και οι δυο τους φαινόταν πολύ ερωτευμένοι και ευτυχισμένοι,μέχρι την στιγμή που της ανακοίνωσε, όπως μου είπε,
λίγο πριν την τελετή,
“ότι ήθελε να μείνει.. λίγο μόνος”.

Αμέσως μετά,παντρεύτηκε την κόρη ενός κλινικάρχη και άφησε στην μέση… μια πρόβα νυφικού.

Λίγο καιρό αργότερα θα βρισκόμουν στην ίδια θέση με το ίδιο βλέμμα να τριγυρνώ σε έρημους δρόμους κάποιο Σαββατόβραδο βροχερό,κρύο παγωμένο,από αυτά που δεν θάθελα να ξανάρθουν ποτέ στην ζωή μου…

Μια βίαια οικογενειακή σκηνή και αντίδραση για την σχέση,μία υπερβολική ταχύτητα,μια στραβοτιμονιά, ένας δρόμος που γλιστρούσε,θα κόβανε για πάντα το νήμα της ζωής και το φως θα βασίλευε… σε κάποια μάτια.

Όταν έφθασα,κράτησα στην αγκαλιά μου ένα άψυχο κορμί μιας Περσεφόνης που ξαναγύριζε στον αιώνιο σύζυγο της,μυρίζοντας και κόβοντας το λουλούδι και εκείνα τα εξερευνητικά μάτια τα έβλεπα ερμητικά κλειστά για πάντα.
Δεν θα με ξανακοιτούσαν παιγνιδιάρικα να με ρωτούν:
“αν ασχολούμαι με κάτι ενδιαφέρον τον τελευταίο καιρό;”

Θα συνέχιζα να περπατώ στους νυχτερινούς δρόμους της αγάπης βάζοντας “φωτιά στα Σαββατόβραδα”,
με μια καρδιά ραγισμένη, γυρεύοντας τις απαντήσεις της ζωής
και του θανάτου.
Οι πύλες του παραδείσου έκλεισαν και ανοίξανε ξανά οι πόρτες της κόλασης.
Που πηγαίνουν αυτοί που αγαπούμε όταν φεύγουν από κοντά μας
και μένουμε εμείς μόνοι
…”Ελεύθεροι Πολιορκημένοι;

Τον “αγαπητικό” της Ροδούλας,
τον είδα σε συνέντευξη σε μια εκδήλωση του Μεγάρου να δηλώνει πόσο ευαίσθητος και τρυφερός άνθρωπος είναι και ότι του αρέσει να παίζει… τένις.
Μια μέρα που τον συνάντησα και σε ένα διάδρομο, μου εξήγησε πως κατεβαίνει σε πολιτικό σχήμα ανανέωσης για
…”την αλλαγή του κόσμου”.
Τον αποχαιρέτησα τινάζοντας την γλίτσα του δρόμου μαζί με την σκόνη… από το σακάκι μου.

Πως μπορεί να αλλάξει κάτι στον κόσμο κάποιος, που έχει καταβροχθίσει τα Ιερά βόδια του
του Έρωτα του Κόσμου με την δικαιολογία ήταν τόσο φτωχός και πεινασμένος και με αντάλλαγμα ένα γήπεδο του τένις και μια φωτογραφία δίπλα σε “επώνυμους”
… στο Μέγαρο;

Το παλιό ρολόι σταμάτησε εκείνο
το Σαββατόβραδο…

Φθάσαμε στην πιο μεγάλη ώρα για την Ανθρωπότητα και την αλλαγή του κραδασμού της.

Την μεγάλη ώρα… για το κβαντικό άλμα των Ανθρώπων και την αλλαγή Συνείδησης!

Ειθε το νερο του Υδροχοου που τοσο το στερηθηκε η Ανθρωποτητα να πεσει απλετο σαν καθαρμος και να παρασυρει την κοπρο του Αυγεια…
Τον Δογματισμο,την δοκισησοφια,τον θρησκευτικο φανατισμο,την μισαλλοδοξια,τον εγωισμο,τον φθονο,
ολες αυτες τις Λαμιες που για αιωνες βυζαξαν τον κοσμο και φτασαμε σημερα στο παρα πεντε..”

Μπαίνουμε στον Υδροχόο
και θα φύγουν οι Ιχθείς
Έτσι ήτανε γραμμένα
Μέσα στ’ άστρα τα σβησμένα
Που ‘χα δει στα μάτια της.

Ήταν γραμμένο… σε κάποια μάτια!
Κάποια μάτια που ερχόταν να με δουν δακρυσμένα μερικές φορές
κρύβοντας την πίεση,την αναταραχή που υπέβοσκε και δεχόταν στο οικογενειακό περιβάλλον εξ αιτίας της σχέσης μας, πίσω από ένα χαμογελαστό μουτράκι.

Το “ζωηρό” ταμπεραμέντο μου και οι όχι μεγάλες υλικές καταθέσεις μου,ήταν ο λόγος που δεν επιθυμούσαν και δεν επικροτούσαν, μερικοί “ορθολογιστές”, πραγματιστές,θεοσεβούμενοι οικογενειάρχες
…την συνέχιση “του ρομάντζου”.

Οι παραινέσεις και οι συμβουλές,
οι προσδοκίες για καλύτερη τύχη…πιο πλούσια και ασφαλή,
ήταν σε καθημερινή βάση πρώτο θέμα.

Αν κάτι μισεί θανάσιμα και πολεμάει λυσσαλέα το σύστημα,
ο Σμιθ, οι τύραννοι,
είναι ο Έρωτας που φοβάται πολύ.
Τον φοβάται γιατί θα του ανατρέψει την εξουσία.
Δύσκολα εξουσιάζεις ερωτευμένους ανθρώπους!
Έχουν άλλη δύναμη, άλλη ενέργεια και το κυριότερο γεννούν παιδιά υψηλής ενεργειακής στάθμης.
Έτσι, κάνει τα πάντα να το πνίξει να τον ενοχοποιήσει,να τον υποσκάψει,να το βάλει σε καλούπια, να τον αλυσοδέσει.
Να τον διαβρώσει να τον εξοντώσει και τις περισσότερες φορές
… τα καταφέρνει.

Σπάνια συναντάς πραγματικά ερωτευμένους ανθρώπους που βλέπεις στην αύρα τους αυτή την λάμψη της ενέργειας της καρδιάς και τους
“παχείς βόες” να βόσκουν σε καταπράσινα λιβάδια… απείραχτοι.

Όταν βλέπεις ένα ζευγάρι καταλαβαίνεις, τι τους συνδέει εύκολα, όσο καλά και να υποκρίνονται και ότι να λένε.
Διακρίνεις τις ενέργειες τους,
πως αλληλοδονούνται,συγκοινωνούν, επικοινωνούν και αλληλοεπηρεάζονται.

Νομίζουν μερικοί, πως ο Έρωτας είναι μια απλή δόνηση τους σεξουαλικού κέντρου,στην περιοχή των γεννητικών οργάνων που ενεργοποιείται μέσα από τις διαφημίσεις πωλήσεων.
Όμως, Έρωτας χωρίς δόνηση της καρδιάς χωρίς πνευματικό μοίρασμα,
ενεργοποιήση των κέντρων πάνω από τα γεννητικά όργανα,
ανάταση και άνοδος της ενέργειας …δεν υπάρχει.
Αν δεν ικανοποιείται η ψυχή και το πνεύμα, η σωματική ικανοποίηση παραμένει φτωχή υπόθεση και …ξεφτίζει γρήγορα.

Ο έρωτας σαν πρωταρχική εμφάνιση ανήκει στον Λέοντα και στον 5ον οίκο.
Τον συναντούμε με την μορφή φλερτ, χαράς, διασκέδασης, ερωτισμού και είναι παρών όχι μόνο σε μια ανθρώπινη σχέση αλλά και σε μια δημιουργία… ένα έργο.
Πολλοί μεγάλοι δημιουργοί ένιωθαν ένα μεγάλο έρωτα για αυτές τις δημιουργίες τους, τις καλλιτεχνικές και δημιουργούσαν εξ αιτίας αυτού του Έρωτα που ένιωθαν να καίει και να φλογίζει την καρδιά τους.
Ο Έρωτας είναι επαναστατικός από την φύση του ανήκει στην μάχη
Είναι ακατανίκητος και ο μεγαλύτερος ίσως θεός!

Όμως ο Έρωτας, σαν βαθιά γνωριμία με τον Εαυτό είναι υπόθεση του Σκορπιού, του 8ου οίκου και του Πλούτωνα.
Είναι ένα πάθος που μπορεί να σε φωτίσει ή να σε καταστρέψει.
Είναι ενεργοποίηση του άνιμους για τις γυναίκες και της άνιμα για ένα άντρα.
Είναι αντίστοιχα το αρσενικό και θηλυκό κομμάτι που ερωτευόμαστε στο πρόσωπο του άλλου και που ψάχνουμε απεγνωσμένα να βρούμε.
Για αυτό η σχέση Περσεφόνης Πλούτωνα είναι μοναδική, μοιραία
μυστήρια και απόλυτη.
Ισοδυναμεί με βαθιά κατάδυση,
βουτιά στον υποσυνείδητο χώρο του Άγνωστου Εαυτού μας.