Ιερή Μήτρα

ΔΗΜΗΤΡΑ, ΜΗΤΕΡΑ:  Ο ιερός  δρόμος της ζωής

Βαδίζοντας την Ιερά Οδό,  το «Μονοπάτι της καρδιάς μας»,  για την αναζήτηση τη Γνώσης ,της  Αρετής και της Κόρης ,θα ξεκινήσουμε από τους πρόποδες της ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ, από την ΔΥΤΙΚΗ ΕΠΙΣΗΜΗ ΠΥΛΗ του ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ ΤΕΙΧΟΥΣ, το ΔΙΠΥΛΟ ΤΟΥ ΚΕΡΑΜΙΚΟΥ, για να  βρεθούμε και να συναντήσουμε τον κόσμο  της Δήμητρας . Δίπλα μας ακούμε να κυλά ο ΗΡΙΔΑΝΟΣ ποταμός, που πηγάζει από τον ΛΥΚΑΒΗΤΟ, και κοντά μας  μας συντροφεύουν οι ΩΡΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΧΑΡΙΤΕΣ.  Μία υπέροχη «ΔΙΑΔΡΟΜΗ»  σε έναν   κόσμο Μύησης  και διαισθητικής αντίληψης,  φυσικής Ομορφιάς, Αρμονίας και Ερωτικής Κοσμικής Ένωσης που εμπεριέχει όλη τη πορεία του ανθρώπου, από την Γέννησή του  μέχρι τον  Θάνατο.

Θα  αφήσουμε, την Αρχαία Αγορά, τον ΒΩΜΟ ΤΩΝ ΔΩΔΕΚΑ ΘΕΩΝ,  το μνημείο της Πυθιονίκης  πίσω μας, θα ξεκουραστούμε για λίγο και θα αφουγκραστούμε τα λόγια των μεγάλων φιλοσόφων μας, κάτω από την ΙΕΡΗ ΕΛΙΑ του ΠΛΑΤΩΝΑ, που προέρχεται από την  ίδια ελιά που η  Θεά ΑΘΗΝΑ εφύτευσε  στο ΕΡΕΧΘΕΙΟ,  θα σταματήσουμε για λίγο , στη νότια πλευρά της, στην περιοχή Δαφνί,  στο ιερό του Απόλλωνα τον «Δαφνηφόρο» , για να αποδώσουμε  τιμές  στην Δήμητρα και τη Περσεφόνη ,όπως έκαναν και οι πρόγονοί μας, και θα συνεχίσουμε προς  Αφαία Σκαραμαγκά, στον ναό της Αφροδίτης, απ΄όπου θα αναπηδήσουν  αγαλματίδια της   , τεχνοτροπίας του Φειδία , καθώς επίσης και συμπλέγματα  με την Πειθώ και τον Έρωτα , Περιστέρια  , σύμβολα Αγάπης , και ρόδα Ομορφιάς και  Ευτεκνίας . Τέλος πάνω στο  βάθρο του θα μας υποδεχτεί το  πανέμορφο της θεάς  άγαλμα.

Φθάνοντας   στη θυόεσσα Ελευσίνα,  την ευωδιαστή, που μύριζε φλισκούνι κι άγρια μέντα, όπου βασίλευε τότε o Κελεός, o γιος του ομώνυμου ήρωα της πόλης, Ελευσίς, θα έρθουμε σε επαφή με  την  μαγεία της Μητέρας Φύσης, της θηλυκής αντίληψης της ζωής. Θα μπούμε στην ιερά Αυλή θα περάσουμε από  το ναό του Τριπτόλεμου  και της προπύλαιας Άρτεμης  και θα σταματήσουμε  στο ΚΑΛΛΙΧΩΡΟ ΦΡΕΑΡ ,όπου  οι γυναίκες των Ελευσίνιων έστηναν χορό και έψαλαν για τη θεά.

Οι γυναίκες είναι δεμένες   με τη φύση και με τις κοσμικές αναγεννητικές δυνάμεις, μέσα από την δυνατότητά τους  να κυοφορούν  , να γεννούν και να ανατρέφουν. Και αυτή η δύναμη τους εθεωρείτο η πιο ΙΕΡΗ ΜΑΓΕΙΑ. Γι΄αυτό οφείλουν  να διεκδικήσουν να πάρουν πίσω αυτή την χαμένη  δύναμη του μύθου  τους. Να ξαναβρούν τις χαμένες τους αξίες , να απεγκλωβιστούν από τα στερεότυπα που τις παγίδευσαν , και να φωτίσουν τα αρχέτυπα της Θηλυκής τους Φύσης  σε μία  ισορροπία . Είναι καιρός , και έχουν τεράστιο ηθικό χρέος να επανεξετάσουν και να επαναπροσδιορίσουν την θέση τους μέσα σε ένα  κόσμο που έχουν εκχυδαϊστεί τα πάντα.

Η θεά Δήμητρα όταν έφθασε στην Ελευσίνα ψάχνοντας να βρει την κόρη της.
συνάντησε την Βαυβώ (Μήτρα) ,η οποία για να απαλύνει την θλίψη της κάθισε απέναντι της σήκωσε τα φουστάνια της και με αστεία διασκέδασε την θεά.
Ανάμεσα από τα πόδια της Βαυβούς προέβαλε ο Ίακχος, το ιερό παιδί των Ελευσίνιων, γελαστός .

Όλη η οργανική Φύση από την Γέννηση μέχρι τον Θάνατο είναι της αρμοδιότητας της Μεγάλης Δήμητρας ,που είναι το Αίτιον η οργανωτική Αρχή που δεσπόζει πάνω στα άπειρα είδη του Φυτικού και Ζωικού Βασιλείου. Ουδέν  βλαστάνει, εάν η Μεγάλη Δημήτηρ το απαγορεύσει. (ΟΜΗΡΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ). ΔΗΜΗΤΗΡ, επονομάστηκε έτσι «κατά την δόσιν της εδωδής, δίδουσα ως Μήτηρ την τροφήν» λέγει ο Σωκράτης στον Κρατύλο του Πλάτωνος. Τα όντα  απαιτούν κατάλληλες συνθήκες για να αναπτυχθούν και να αναπαραχθούν, ώστε η Φύση να εξαπλωθεί εφευρίσκουσα, ως «πολυμήχανη Μητέρα και Παμμήτειρα Θεά» (ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΦΥΣΗΣ) τους αρμόδιους φορείς των Θείων της εντολών.

Η Δήμητρα , η Θεά της Φύσης, της γεωργίας, της γονιμότητας και της κυκλικής αναγέννησης,  ο πλανήτης ΓΗ,  “Μεγάλη Θεά Μητέρα”, χάρη στην    ζ ω ο γ ό ν ο  ιδιότητά της προέρχεται , θρέφεται  και αναπαράγεται η ΖΩΗ . Η   μ η τ ρ ό τ η τ α   είναι η μεγαλύτερη δωρεά στα όντα της. Είναι η ίδια η  ζωή, ένα ανεκτίμητο χάρισμα, που όλα τα όντα το χρωστούμε  σε Αυτήν.

Η αφή είναι η πλέον βασική αίσθηση για την επιβίωση των όντων, γιατί είναι η πρώτης αίσθηση/κίνηση, που φέρνει σε επαφή το νήπιο με τον εξωτερικό περιβάλλον. Η λήψη δε της τροφής του γίνεται ενστικτωδώς με την πρώτη επαφή με τον μαστό της μητρός του.

ΣΤΟΜΑ= ΜΑΣΤΟΣ

Το δώρο της επαφής, που προσφέρει η μητέρα στα τέκνα της, ώστε τους παρέχει την δυνατότητα να ενταχθούν στο φυσικό περιβάλλον. Άνευ σωματικού φορέα, άνευ Γης, δεν υπάρχει παλιγγενεσία, δεν υπάρχει δυνατότητα εξέλιξης της ψυχής, η οποία θα παρέμενε  σε κατάσταση ημινάρκωσης, σε αιώνια αναμονή αναγνώρισης της ουσίας και της οντότητας της από τον ίδιον της τον εαυτό. Η Γή επίσης είναι επιφορτισμένη με την θρέψη και την συντήρηση του σώματος, ώστε η ψυχή να μην παρακωλύεται από την κακή του υγεία. Τα όργανα των πέντε αισθήσεων, τα οποία ανήκουν στο σώμα (στοιχείο της Γής) , απαιτούν όπως οι πέντε Πύλες παραμένουν πάντα ανοικτές προκειμένου οι εξωτερικές κινήσεις να εισχωρήσουν στην ψυχή. Η καλή ανάπτυξη του σώματος με την ορθή διαπαιδαγώγηση επιτρέπει την διέλευση των αισθήσεων από το εξωτερικό περιβάλλον στο εσωτερικό της ψυχής, χωρίς παραμορφωτικούς καθρέπτες.

Επειδή όμως το σώμα είναι μεταγενέστερο της ύπαρξης της ψυχής, είναι απλός ο φορέας της, πρέπει να παραχωρεί τα ηνία των επιθυμιών και ενστίκτων του σε αυτή, ώστε το ορθόν και το μέτρο , η λιτότης της διατροφής, της γενετήσιου ορμής και της εξουσιαστικής επιθυμίας να χαλιναγωγούνται υπακούοντας στον Κοσμικό Νόμο. Συνευρέθηκε η Φύση/Δήμητρα/Γή-Μήτρα του Σύμπαντος Κόσμου μετά του Ζηνός, της Ζωής, για να γεννηθεί η Περσεφόνη/Κόρη, η Ψυχή της Ανθρωπότητας,  το Αιτιατόν,  η Φερέφασσα ή Φερέπαφα, είναι η φέρουσα  στην δικαιοδοσία της την σοφία της επαφής   ,ενώνει  το Θείον με το Θνητόν  και συνδέει τα όντα με τα δύο άκρα, του Δία και του Πλούτωνα, Ηγεμόνες του Σύμπαντος.

Φύση διπλή, η Περσεφόνη, όταν  συνευρίσκεται με τον Δία εμφανίζεται υπεράνω του κόσμου και υφαίνει τον διάκοσμο των ουρανίων πέπλων , εμψυχώνει  δίνει υπόσταση σε έναν νέο δημιουργό των επί μέρους ψυχών , τον ΔΙΟΝΥΣΟ.Δέκατο τέκνο του Διός η Α-ΔΕΚΑΣΤΟΣ Περσεφόνη στον Αδη με τον σύζυγό της Πλούτωνα/Αίδη είναι η Πραξιδίκη, η δίκαιη πράξη της τελικής κρίσης των θνητών, σύμφωνα με τον Ορφικό Ύμνο. Η δικαίωση ή η τιμωρία των πράξεων κατά τον ένσαρκο βίο έχει τελικούς κριτές το ζεύγος Περσεφόνης/Πλούτωνα.

Η διαδρομή της Δήμητρας και η περιπέτεια της Περσεφόνης μας αποκαλύπτει την ιστορία της σάρκωσης της ψυχής στο κόσμο της ύλης και τις περιπέτειές της μέσα σε αυτόν.Ο Κάτω Κόσμος είναι ο γήινος υλικός κόσμος, στον οποίο ζούμε και  η Περσεφόνη συμβολίζει την ψυχή, που κατέπεσε και ενσαρκώθηκε στη Γη, ενώ αρχικά βρισκόταν στον Άνω Κόσμο, τον Ουρανό ή Πνευματικό Κόσμο,

Κατά το μύθο, η Περσεφόνη θέλγεται από ένα λουλούδι, τον Νάρκισσο που αποτελεί την κατ’ αντανάκλαση ωραιότητα του υλικού κόσμου, το δε χάσμα ταυτίζεται με το μέγα χάσμα της ανόδου και καθόδου των ψυχών, όπως αναφέρει ο Πλάτων.Όλα αυτά συσχετίζονται με το Διόνυσο, μιας και η αρχή του δράματος, η αρπαγή της Περσεφόνης, έγινε στο Νύσσιον Πεδίο, δηλαδή στον τόπο που γεννήθηκε ο Διόνυσος.

Το τέλος του επίγειου κύκλου, σε όλες τις μυήσεις είναι απλώς μίας μετάβαση της μορφής σε μία άλλη, και καταδεικνύει την αιωνιότητα της ψυχής Τίποτα δεν περισσεύει στην φύση.. «Οτιδήποτε γεννιέται μέσα στη φύση έχει ένα χρέος, που το πληρώνει όταν αποσυντίθενται, δίνοντας έτσι καινούργια ζωή»…ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ

 Στη διαδικασία της Ελευσίνιας Μύησης, θα περάσουμε  μέσα από δύο πύλες.

Η πρώτη είναι κατωφερής, οδηγεί προς τον «Υλικό» κόσμο  και συμβολίζει  τη       γέννησή του στην άγνοια.

Η δεύτερη οδηγεί  προς τα άνω, σε μια αίθουσα άπλετα φωτισμένη  και στην οποία βρίσκεται το άγαλμα της Δήμητρας.Κατά την 9η ημέρα των μυστηρίων, τελευταία και σημαντικότερη μέρα  ως νεομύητοι Επόπτες θα περάσουμε  στη διαδικασία των Δεικνυομένων.Είναι μία διαδικασία,  πολύ σημαντική για την κατανόηση των τελουμένων μυστηρίων,  και γίνεται από τον μέγα ιεράρχη . Σκοπός της είναι η επίδειξη – φανέρωση , ο αποσυμβολισμός των οργάνων – σκευών και η επεξήγησή τους σε σχέση  με τη Δημιουργία.Μέσα στον Ελευσίνιο ναό όλα τα σύμβολα πρέπει  να είναι κρυμμένα και απρόσιτα από τα βέβηλα μάτια των αμύητων

Επτά (7) όργανα ή σκεύη, που  το κρυμμένο νόημα τους στην Δημιουργία του Σύμπαντος Κόσμου πρέπει  να αντιληφθεί  ο νεομύητος, αφού   κατέλθει εις το βάθος της συνειδήσεως  του.

1.            Ο θύρσος

2.            Ο αποξηραμένος στάχυς

3.            Το ρόδι και ο καρπός του

4.            Η σφαίρα ή αυγό, ο κύκλος ή στεφάνι

5.            Το ουράνιο πυρ – η ιερή άσβεστη φλόγα

6.            Το κηρύκειο – η ράβδος – το σκήπτρο

7.            Ο κισσός

Η συμμετοχή  στα Ελευσίνια Μυστήρια προσφέρει στον μυημένο  την  Γνώση ,  την αλλαγή συνείδησης αλλά και  την Ευδαιμονία  και την Ευφροσύνη.

Επηρέασαν  βαθύτατα  την ηθική της εποχής, έκαναν τους ανθρώπους δίκαιους και ευσεβείς κατά τον Αριστοτέλη ,και αυτές οι αξίες και οι ηθικές αρχές εκφράστηκαν   με νομοθετικές-νομικές ρυθμίσεις, και διατηρήθηκαν με κοινωνικές συμπεριφορές και κανόνες. «Δήμητρα που έθρεψες το πνεύμα μου, κάνε να γίνω άξιος των μυστηρίων σου», αναφωνεί ο Αριστοφάνης στους «Βατράχους».« Στο έργο των μυστηρίων οφείλεται ότι υγιές έχει η ανθρωπότητα και εάν δεν κατατρώγει τις σάρκες της και δεν πίνει το αίμα της, πάλιν τούτο οφείλεται στους μεγάλους Μύστες των Μυστηρίων, οι οποίοι επιδρούν παντοιοτρόπως σε όλες τις κοινωνικές τάξεις, κοινωνικά και πολιτικά  συστήματα .

Οι μύστες δίδαξαν την ανεξαρτησία του ανθρώπου και αυτοί πρώτοι κατέδειξαν την επανάσταση κατά της καταπιέσεως, της διαφθοράς, της ακολασίας και της αυθαιρεσίας».   Ο Αριστοτέλης δε, ονομάζει τα Ελευσίνια το πιο λαμπρό και θαυμαστό έργο που ο καθένας οφείλει να σέβεται.Η συμμετοχή των γνωστότερων ονομάτων της Αρχαιότητας ήταν μεγάλη , καθώς και ο σεβασμός προς αυτά. Η τήρηση της Σιγής απαραίτητος με όρκο και υπήρχαν   αυστηρές κυρώσεις για  ασέβεια και ιεροσυλία  ή την διακωμώδησή τους. «οπόσον ευδαίμονες αφικνούνται εις τον Άδην οι Μύσται! Μόνον αυτοί ζωσιν εκεί, οι δε λοιποί μόνον δεινά αναμένουσιν»ΣΟΦΟΚΛΗΣ  και «μακάριος εκ των βροτών ο ιδών τας εν Ελευσίνι τελετάς», ο άμοιρος αυτών δεν απολαύει ομοίας τύχης, καθό εις σκότος κατερχόμενοςΠερίτρανα δήλωσε στον Πανηγυρικό του ο Ισοκράτης (5 αιώνες π.χ.) ότι εκείνοι που έχουν μυηθεί έχουν τις πιό γλυκές ελπίδες για το τέλος της επίγειας ζωής και για όλο το χρόνο της μετέπειτα ζωής.

Η «πτώση» του ανθρώπου είναι η Συμπαντική αναγκαιότητα της αέναης  ανακύκλωσης, που φέρνει  τη ψυχή στα δεσμά του Αδη, την ύλη.  Σκοπός του λοιπόν  είναι η ανάτασή του ,και μέσα από τις γήινες ενασχολήσεις του, τα «τιτανικά τουπάθη»  , τις εμπειρίες και δοκιμασίες  να ενωθεί κάποτε η ψυχή του με την Απόλυτη Αλήθεια και  την Αιωνιότητα. Να μυηθούμε  μέσα από τις καταστάσεις της ύλης, σμιλεύοντας τη λίθο μας, να αφαιρέσουμε τα περιττά  κομμάτια και να εμφανίζουμε το Κάλλος και την Ενδελέχεια  της ψυχής μας που έχει δει το φως της ΜΥΗΣΗΣ και που έχει  αποκτήσει την ΓΝΩΣΗ , ώστε εκεί κάπου στο τέλος της «Διαδρομής» να περάσουμε με επιτυχία την δοκιμασία «αναζητήσεως της Κόρης».

 Τα Ελευσίνια μυστήρια, είχαν αυτό ακριβώς τον σκοπό, την κάθαρση και την εξύψωση της ανθρώπινης υπόστασης.Καθισμένοι κάπου στην πεδιάδα του ΘΡΙΑΣΟΥ ΠΕΔΙΟΥ, πίνοντας και εμείς λίγο από τον Κυκεώνα , ατενίζουμε την λουλουδιασμένη Γή, όμορφη και ευωδιαστή, και ακούμε την φωνή της θεάς Δήμητρας να μας καλεί…..“… Άνθρωποι ανίδεοι και μωροί, τη μοίρα που σας πέφτει καλή και αν είναι ή κακή,
δεν τη μαντεύετε!
Και συ πολύ παραπλανήθηκες με την αστοχασιά σου.
Δόξα θα χάριζα άφθαρτη στο λατρεμένο σου το γιο,
αθάνατο και αγέραστο θα σου τον είχα κάνει.
ΝΑΙ! Μα τον όρκο των θεών, τα’ αμάλαγο, άτεγκτο νερό της Στύγας!
Αλλά τώρα πια, του θανάτου τη μοίρα να τη γλιτώσει δε μπορεί στ’ αλήθεια.
Μα θα του δοθεί άφθαρτη δόξα και τιμές, αφού στα γόνατά μου κάθισε
και στην αγκαλιά μου έγειρε ν’ αποκοιμηθεί…
… Η τιμημένη Δήμητρα, θεών και ανθρώπων η χαρά το πιο τρανό χάρισμα,
εγώ είμαι, ΝΑΙ! …”

ΟΜΗΡΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΔΗΜΗΤΡΑ

Η  Έλευσις του Άνθρώπου  στο Φως της Ζωής,  το Α και το Ω, ο Δρόμος  της Δήμητρας!

Η ΠΑΡΕΑ