Η γέννηση μιας παρέας
3 Ιανουαρίου, 2010 § 32 Σχόλια
Η γέννηση του κόσμου
ΛΕΝΕ ΠΟΛΛΟΙ ότι ο Κόσμος γεννήθηκε ανάποδα. Μ΄αυτό δεν είναι αλήθεια. Όσοι ήταν εκεί είπανε ότι γεννήθηκε κανονικά, με το κεφάλι κάτω κι όχι με τα πόδια απάνω. Η μάνα του Κόσμου ήταν μια φοβερή, μια μέγαιρα με τριχωτό κεφάλι, με νύχια και με δόντια σουβλερά σαν βελόνες. Αλλά ο Κόσμος ήταν όμορφος -ωραίος από την πρώτη στιγμή και τον καμάρωσε πρώτα ο ήλιος, ο θείος του και η σελήνη η θεία του κι ύστερα όλα τ΄ άστρα τ΄ουρανού τα ξαδέρφια του. Κατόπιν τον καμάρωσαν η θάλασσα και τα βουνά ύστερα τον καμάρωσαν τα ποτάμια, οι βράχοι, τα δέντρα, οι βροχές, τα σύννεφα. Όλοι τον καμάρωναν ίσαμε και τ΄΄άγρια και τα ήμερα θεριά και τα πουλιά και τα ερπετά και στο βυθό της θάλασσας τα ψάρια. Μόνο ένας δεν τον καμάρωνε, ο Πατέρας του. Αυτός ήταν ζηλιάρης και φθονερός και λεγόταν Άβυσσος. Ήρθε μια μέρα στη μάνα του και προσπάθησε να ρίξει τον Κόσμο κάτω από ΄να μεγάλο γκρεμνό που του άνοιξε μπροστά του. Μα οι άγγελοι δώσανε στον Κόσμο φτερά και πέταξε. Και οι δαίμονες ακόμα τον μακάριζαν καθώς πετούσε. Τότες για να εκδικηθεί ο ΄Αβυσσος πήγε κι έκανε τρία άλλα παιδιά με τη Μέγαιρα τη μάνα του- έκανε το Χρόνο, τη Φθορά και το Κενό. Από τότες οι τρεις αυτοί συναγωνίζονται ποιος θα καταλύσει πρώτος τον ωραίο Κόσμο- που για μια στιγμή τον έχουμε κι ύστερα τον χάνουμε όλα εμείς τα πλάσματα της Στιγμής που μας τρώει η Φθορά μετά από λίγα Χρόνια και ξαναγυρίζουμε στο Κενό.
Σε μια…
Κατάσταση πολιορκίας
Πολιορκούμεθα λοιπόν
Πολιορκούμεθα από ποιον
Από σένα κι από μένα απ’ τον τάδε και τον δείνα
Πολιορκούμεθα στενά
Από σύνορα, τελωνεία, ελέγχους διαβατηρίων, την Ιντερπόλ, τη στρατιωτική
Αστυνομία, τα τανκς, τη ρητορεία, τη βλακεία,
Απ’ τα παράσημα, τις στολές, τους εκφωνηθέντας λόγους
Τις υποσχέσεις, τις ψευτιές, την κουτοπονηριά
Τη δήθεν αγανάκτηση των ιθυνόντων, την υποκρισία
Την τηλεόραση, τη ραδιοφωνία, τα σαπούνια, τ’ απορρυπαντικά
Τις διαφημίσεις, τον τουρισμό, τα οργανωμένα ταξίδια, τις κρουαζιέρες
Τις γκαζιέρες, τα ψυγεία, τις κατασκηνώσεις, τους προσκόπους,
Τ’ άρθρα για την εκπαίδευση, την πολυκοσμία, τη σκόνη, τις ποιητικές συλλογές
Την έλλειψη ύδατος, τα λιπάσματα, τα νεύρα, την κακή χώνεψη, τη φαλάκρα,
Τους εφοπλιστές, το ποδόσφαιρο, τα λεωφορεία, την ακρίβεια, τις παθήσεις
Της σπονδυλικής στήλης, τη γραφειοκρατία, την καθυστέρηση, τις διαβεβαιώσεις,
Τις κριτικές, την εκκλησία, τα βασανιστήρια, τους καιροσκόπους,
Την υποψία, τους κατατρεγμούς, το φόβο, τη θρασύτητα, τους διαγωνισμούς
Καλλονής, την έλλειψη χρημάτων, την έλλειψη δικαιωμάτων, πολιορκούμεθα από τους βάναυσους
Τους άναρθρους, από τις μαύρες σκέψεις μας. Από τον εαυτό μας
Κι απ’ ό,τι άλλο βάλει ο νους σας πολιορκούμεθα στενά.
Νάνος Βαλαωρίτης
Όλη η παρέα
Η Παρέα 
Πολιορκούμεθα λοιπόν έως και από τις σκέψεις μας λέει ο Βαλαωρίτης,
αντισταθείτε είπε ο Κατσαρός.
Και σημασία έχει να προσπαθήσουμε.
Θεατής έγινα της αβιογέννησης του κόσμου που περιγράφει ο ποιητής,
παρατηρητής είμαι του σημερινού κοινωνικού μετασχηματισμού
και ακροατής θα παραμείνω της δικής μου διαλεκτικής αλλαγής.
May the Force be with us
Κάρλος
Καλησπέρα σε όλους,καλή χρονιά με πιο όμορφα όνειρα.
Τελικά είμαστε πλάσματα καταδικασμένα από την γέννησή μας να αφανιστούμε. Αυτό σε γεμίζει με θλίψη ,γι΄αυτό που είναι αναπόφευτκο αλλά και συγχρόνως με οργή γιατί δεν το επέλεξες.
Σίγουρα υπάρχει κάποιος τρόπος με τον οποίο ο άνθρωπος θα μπορέσει να υψώσει το ανάστημά του σε αυτήν την μοίρα που τον περιμένει.
Οσο για το ποιήμα του Βαλαωρίτη μας αναλύει ξεκάθαρα την κατάσταση της καθημερινής μας τρέλλας.Το λυπηρό όμως είναι η συνηδειτοποίηση ότι πολιορκούμαστε τελικά πιο πολύ από τον ίδιο μας τον εαυτό και ίσως από εκεί πρέπει να ξεκινούσουμε την μάχη.
ΚΛΕΙΩ
Καλή αρχή και καλή χρονιά σε όλη την όμορφη παρέα
με τα όμορφα όνειρα.
Δεν θα μιλήσω πολύ σήμερα.
Αισθάνομαι μια μικρή συγκίνηση και ένα χτυποκάρδι
όπως κάθε φορά που γίνεται μια αρχή και μια προσπάθεια
σε μία ανθρώπινη επικοινωνία και επαφή.
Εύχομαι οι ιδέες που αγαπήσαμε και εξακολουθούμε να αγαπούμε
να μας κρατήσουν ενωμένους και στα εύκολα και στα δύσκολα.
Αστραία
Χαιρετώ την γέννηση της παρέας
των ανάποδων αστεριών
και τον πόλεμο των πολιορκημένων άστρων.
Λουκ
Αφιερωμένο στην γέννηση μιας παρέας
με πολλές ευχές και αγάπη!
Γεννήθηκα στο βλέφαρο του κεραυνού,
σβήνω κυλώντας στα νερά.
Ανέβηκα στην κορυφή της συννεφιάς
σαλτάροντας με τις τριχιές
του λιβανιού,
πήρα το δρόμο της σποράς.
Κοιμήθηκα στο προσκεφάλι
του σπαθιού,
είχα τον ύπνο του λαγού.
Αγνάντευα την πυρκαγιά
της θεμωνιάς
αμίλητος την ώρα της συγκομιδής,
πήρα ταγάρι ζητιανιάς.
Αντάμωσα τον χάρο της ξερολιθιάς,
το άλογο στ’ αλώνι να ψυχομαχεί,
πήρα ταγάρι ζητιανιάς.
Ο Κόσμος υπάρχει … ανθίσταται παρά το Χρόνο, τη Φθορά, το Κενό.
Έχει ένα ατού. Τα φτερά του. Υλικά, πνευματικά δεν έχει σημασία. Ξέρει να τα χρησιμοποιεί όποτε κρίνει απαραίτητο και αναγκαίο. Τον δίδαξαν πρώτα οι άγγελοι και αργότερα μερικά πλάσματα της στιγμής, δε χάνει τη μνήμη του, συσσωρεύει χρήσιμη, χρηστική γνώση.
Γι’ αυτό …
το χθες να είναι ο δάσκαλός μας,
το σήμερα να είναι η σκηνή της δημιουργίας μας,
το αύριο να είναι η φαντασία μας και οι δρόμοι που θα ανοίξουμε στο χωρόχρονο για να διδάξουμε περισσότερα επόμενα πλάσματα της στιγμής.
Αν δεν κατορθώνει να ανθίσταται … ένα κομμάτι του ας ξεχωρίσει εφόσον δε θέλει να προκαλεί τον γκρεμό. Έχει εξάλλου τα φτερά του.
Με τη γνώση που κατέχει, ας βρει άλλους Κόσμους στο Σύμπαν.
Έχει τη δυνατότητα να σχεδιάζει, να φιλτράρει, να διαλέγει, να αποφασίζει, να δημιουργεί.
Καλημέρα σε όλη την παρέα
Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο’ καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο’ το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή.
Ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η επιστροφή’ ταυτόχρονα το ξεκίνημα κι ο γυρισμός’ κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Γι αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος.
Μα κι ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η προσπάθεια να δημιουργήσουμε, να συνθέσουμε, να κάμουμε την ύλη ζωή’ κάθε στιγμή γεννιούμαστε. Γι’ αυτο πολλοι διαλάλησαν: Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία.
Στα πρόσκαιρα ζωντανά σώματα τα δυο τούτα ρέματα παλεύουν:
α) ο ανήφορος, προς τη σύνθεση, προς τη ζωή, προς την αθανασία’
β) ο κατήφορος, προς την αποσύνθεση, προς την ύλη, προς το θάνατο.
Και τα δυο ρέματα πηγάζουν από τα έγκατα της αρχέγονης ουσίας. Στην αρχή η ζωή ξαφνιάζει’ σαν παράνομη φαίνεται, σαν παρά φύση, σαν εφήμερη αντίδραση στις σκοτεινές αιώνιες πηγές’ μα βαθύτερα νιώθουμε: η Ζωή είναι κι αυτή άναρχη, ακατάλυτη φόρα του Σύμπαντου.
Αλλιώς, πούθε η περανθρώπινη δύναμη που μας σφεντονίζει από το αγέννητο στο γεννητό και μας γκαρδιώνει’ φυτά, ζώα, ανθρώπους’ στον αγώνα; Και τα δυο αντίδρομα ρέματα είναι άγια.
Χρέος μας λοιπόν να συλλάβουμε τ’ όραμα που χωράει κι εναρμονίζει τις δυο τεράστιες τούτες άναρχες, ακατάλυτες Ορμές’ και με τ’ όραμα τούτο να ρυθμίσουμε το στοχασμό μας και την πράξη.
Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο’ καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο’ το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή
με τα υπέροχα τραγούδια του Δημοδόκου του αοιδού του Ομήρου
γεννημένοι ελεύθεροι αν και πολιορκημένοι
Αστραία
Καλημέρα
στην ελεύθερη
ωραία
πολιορκημένη παρέα…
Λουκ
Ενδιαφέροντα αυτά που μας αφηγείται ο Καζαντάκης αν και στο βάθος διαφαίνεται μια ρίζα κάπως θεολογική. Θεωρώ όμως ότι αυτο υπερβαίνεται στην εξής καταληκτική φράση του ιδίου:
δεν πιστεύω τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα, είμαι λεύτερος.
Πράγματι, κατά μία άποψη, στην οποία το τρίτο σκέλος της φρασης ειναι και το συμπέρασμα των δυο προηγουμένων, η ελευθερία κατακτάται όταν ο άνθρωπος περνάει από το στάδιο της πίστης στο στάδιο της γνώσης , από το στάδιο της ελπίδας στο στάδιο της αυτενέργειας.
Εξακολουθούμε να πολιορκούμαστε όμως από αυτές τις παρωχημένες αντιλήψεις…
Κάρλος
Η ΄΄Ασκητική΄΄ μου είχε ανοίξει, θυμάμαι, μία μικρή πορτούλα όταν έπρεπε να διαλέξω με ποιούς θα πάω και ποιούς θα αφήσω.Ηταν μία δύσκολη αλλά και συγχρόνως πολύ δημιουργική και δυναμική περίοδος στην ζωή μου.Από τότε βέβαια περάσανε πολλά βιβλία,πολλές ιδέες που αναλύαμε τα βράδυα στην παραλία της Θεσσαλονίκης,πολλά φιλοσοφικά ρεύματα.Και προπαντός έγιναν πολλές εκκαθαρίσεις και κοσμογονικές αλλαγές.Ομως πάντα ανατρέχω σε αυτό το βιβλίο με μία νοσταλγική διάθεση γιατί μου θυμίζει ένα κομμάτι του εαυτού μου που έχει χαθεί για πάντα.
Εχω πάντα όμως κατά νού τα λόγια του Καζαντζάκη ότι είμαστε στρατιώτες και όχι ζήτουλες να επαιτούμε για λίγη εύνοια ,συμπόνια επιείκια και αγάπη από τον ΄΄θεό΄΄ μας.Πρέπει να ζούμε την κάθε μέρα μας σαν στρατιώτες στην μάχη με λεβεντιά και πάνω απ΄’ όλα με πειθαρχία,και αυτό χωρίς να υπάρχει καμμία εγγύηση ότι θα ανταμειφθούμε.Θέλει παλληκαριά,γιατί σε αυτόν τον αγώνα είναι ο καθένας μόνος του.Ας μην έχουμε αυταπάτες,η μάχη είναι προσωπική για τον καθένα μας,ο ΄΄θεός΄΄ πολύ απρόσωπος και το σύμπαν πολύ εχθρικό για τον άνθρωπο.
Ίσως το σύμπαν να μην είναι ακριβώς εχθρικό
και απλώς να μας κοιτάζει αδυσώπητα
και να μας μαθαίνει πολλά
με αυτό τον τρόπο του κοιτάγματος.
Να μας μαθαίνει να μένουμε
και να το ατενίζουμε
και εμείς… όρθιοι!
Μας μαθαίνει πολλά δεν λέω αλλά εγώ οταν πήγα να το κοιτάξω το ίδιο
την πρώτη φορά αλληθώρισα την δεύτερη στραβοπάτησα και την τρίτη μπορεί να τα καταφέρω…
καλησπέρα σε όλους
Λουκ
Ναι ,σίγουρα αγαπητέ Δημόδοκε, το σύμπαν δεν μπορεί να ενδιαφερθεί για ένα άνθρωπο που ζεί μία ζωή μέσα στην βλακεία, χωρίς στάλα σοφίας,που δεν αναλαμβάνει την ευθύνη της ύπαρξης του ,που κλαψουρίζει σαν ζήτουλας και περιμένει τον εκάστοτε ΄΄Μεσσία΄΄ να τον σώσει από τη ιδιωτική του κόλαση.
Το θέμα είναι ότι οι διάφορες θρησκείες και ΄΄φιλοσοφίες΄΄ σαπίζουν
το μυαλό του ανθρώπου και τον βομβαρδίζουν από την μέρα που γεννιέται.Ετσι ζεί και πεθαίνει σε ένα κόσμο πραγματικής σκληράδας και εγωκεντρισμού , με μία λογική που τον έχει καταστήσει τελείως ανάπηρο και του έχει απορροφήσει όλη την ενέργεια του στις καθημερινές του ενασχολήσεις.
Αυτός ο κόσμος μπορεί να είναι θαυμάσιος και μαγικός μόνο για αυτούς που ΄΄θέλουν΄΄ να υψώσουν το ανάστημά τους,και να αποτινάξουν το πέπλο των ψευδαισθήσεων τους.
Πολύ φοβάμαι όμως ότι δεν υπάρχει χρόνος για πισωγυρίσματα και αναβολές για κανένα μας,γιατί το πουλί της ελευθερίας έρχεται μόνο μία φορά και μας γνέφει. Θα πρέπει να είμαστε πανέτοιμοι.
Αυτό που μου αρέσει σε μερικά ιστολογία σαν και αυτό της «παρέας»,
είναι που το συζητάνε το θέμα και δεν «κρεμάνε» απλώς μια ανάρτηση.
Ελπίζω και εύχομαι η θεματολογία και ο προβληματισμός των σχολιαστών να συνεχίζει να άπτεται των ενδιαφερόντων μου
και των ανησυχιών μου και η αρχή φαίνεται ωραία
και υπόσχεται πολλά.
Αγαπητή μου Κλειώ, σαν μούσα που είσαι του χρόνου της ιστορίας σίγουρα θα γνωρίζεις καλύτερα από εμένα πως δεν έχουμε χρόνο.
Είμαστε όντα προορισμένα να πεθάνουν.
Παρόλα αυτά πρέπει να αντιμετωπίσουμε με γενναιότητα
χωρίς χάπια τυλιγμένα σε χρυσόχαρτα και δίνοντας τα όλα στην στιγμή!
Το πουλί της ελευθερίας δεν περιμένει
αλλά είναι για εκείνους που το
αναζητούν και ρωτούν για αυτό.
Καλησπέρα!
Καλησπέρα σε όλους.
Νομίζω πως η συζήτηση ιδίως “συγκεκριμένης θεματολογίας” ανοίγει το μυαλό μας και ξεδιπλώνει τα φτερά της σκέψης. Ελπίζω και εγώ να συνεχίσουμε έτσι.
«Είμαστε όντα προορισμένα να πεθάνουν».
Αυτό μπορεί να μας παραλύσει και να αναζητήσουμε χάπια και παρηγοριές μπορεί όμως και να μας κάνει δυνατούς και αδυσόπητους.
«Το πουλί της ελευθερίας δεν περιμένει
αλλά είναι για εκείνους που το
αναζητούν και ρωτούν για αυτό.»
Ίσως γιατί δεν ξέρουμε τί είναι ίσως γιατί δεν το καταλαβαίνουμε αλλά ίσως και γιατί το φοβόμαστε.
Αστραία
Καλημέρα σε όλους.Σήμερα ξύπνησα με ένα τραγούδι που είχα καιρό να το ακούσω και επειδή το θεώρησα σαν ένα νεύμα συγκατάθεσης του σύμπαντος σκέφτηκα να το αφιερώσω σε όλη την παρέα.Είναι ο ΥΔΡΟΧΟΟΣ του Παπάζογλου. Αφού όλα λοιπόν τριγύρω αλλάζουν μα όλα τα ίδια μένουν,υδροχόοι όλου του κόσμου ενωθείτε να κανουμε το μεγάλο πέρασμα.
Αλλά επειδή δεν θέλω να περάσει από το μυαλό σας ότι είμαι ρατσίστρια,δεκτά όλα τα ζώδια.αρκεί να έχουν στο νού τους ότι εδώ δεν είναι του Ρασούλη μα είναι το ΄΄ Σούλι΄΄ και αν δεν έχουν την στόφα του στρατιώτη καλύτερα να καθήσουν στο μανδρί τους με τα τσοπανόσκυλα να τους φυλάνε.Που να τα βγάλεις πέρα τώρα με το άγνωστο.Ασε που δεν έχει και κανένα έπαθλο εκτός από την ελευθερία Οπωσδήποτε είναι πιο βολικό εκεί μέσα και σίγουρα πιο ΄΄υγιεινό΄΄.
Αφήστε τους ΄΄ονειρευτές΄΄ και τους ΄΄κυνηγούς΄΄ αυτού του κόσμου να περιμένουν το πουλί της ελευθερίας,που δεν το φοβουνται, να τους πάρει στα μαγικά φτερά του.
Να έχετε μία όμορφη μέρα
Θέλει αρετή και τόλμη, όπως λέει ο ποιητής, η Ελευθερία. Θέλει τόλμη, γιατί ο ελεύθερος άνθρωπος είναι υπεύθυνος του εαυτού του,όχι όμως αναγκαστικά κύριος της τύχης του. Θέλει αρετή, ωστέ να μην απωλέσει τις αξίες που πρεσβεύβει παρόλες τις δυσκολίες. Η ελεύθερία σε αυτή περίπτωση είναι κυρίως εσωτερική υπόθεση.Ο Βαλαωρίτης υποστηρίζει ότι είμαστε δέσμιοι των σκέψεών μας και ίσως υποννοεί ότι για να κατακτήσουμε την εξωτερική ελεύθερία, δηλαδη τα διάφορα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, η απόκτηση της εσωτερικής πλευράς της είναι αναγκαία συνθήκη. Ισχυρίζομαι εγώ μάλιστα ότι η ανάπτυξη της ελεύθερης συνείδησης είναι ταυτόχρονα ικανή και αναγκαία συνθήκη για την έναρξη της επανάστασης. Η ιστορία θα το επιβεβαιώσει, αν δε το έχει κάνει ήδη.
Κάρλος
Μερικές φορές και οι βάρβαροι είναι μια κάποια λύση. Όπως και στο στρατό που πάντα έχεις κάπου να πας και κάποιος σου λέει τι να κάνεις.
Είναι δύσκολη υπόθεση η ελευθερία. Πρέπει να αποφασίζεις μόνος σου και να αναλαμβάνεις την ευθύνη αυτής της απόφασης.
Λουκ
Πιστεύω ότι η συνωμοσία σε βάρος του ανθρώπου είναι πολύ καλά στημένη.Πρώτα από όλα ο άνθρωπος γεννιέται με ένα ξένο μυαλό,ένα νού που δεν είναι δικό του.Η Μπαγκαβάτ Γκίτα λέει ότι ΄΄Ο νούς είναι ο φονιάς του πραγματικού΄΄Επίσης για όσους έχουν δεί το MATRIX, οι Σμιθ βάζουν μέσα στον ομφαλο του Νίο ένα ξένο σώμα ,για να μπορούν να τον ελέχξουν.Οπότε λοιπόν φανταστείτε τι κάνει αυτό το ξένο σώμα,που εκτός από το να μας απομυζά καθημερινά την ενέργεια μας,γιατί τρέφεται από εμάς,μας αποπλανά συγχρόνως μέσα σε ένα λαβύρινθο σκέψεων , συναισθημάτων, και προσδοκιών που δεν είναι καν δικά μας.Ολα αυτά ,χτίζουν ένα φουσκωμένο και υπερφίαλο ΕΓΩ,που δεν βλέπει πέρα από την μύτη του,ή μάλλον αυτό που βλέπει είναι η αυτοανακλασή του,αποκομμένο τελείως από την πηγή.
Ετσι λοιπόν ο άνθρωπος έρχεται στην ζωή με μία βαριά αναπηρία.Από εκεί και ύστερα όλα συνομωτούν στο να τον μανδρώσουν και να τον κατατάξουν στα ανθρώπινα ορνιθοτροφεία.¨οτι δεν καταφέρνουν οι πολιτικοί με τα μεγάλα λόγια το αποτελειώνουν οι διάφορες θρησκείες που μιλούν για αγάπη και για έναν θεό ελεήμονα και στοργικό ή αν δεν είσαι καλό παιδί ,ένα θεό μπαμπούλα και εκδικητικό.Βέβαια έχουμε και την γαρνιτούρα για να γίνεται πιο εύπεπτο όλο αυτό,όπως τους ποιητές και τους διάφορους φιλοσόφους,οι οποίοι έχουν την λιγότερη ευθύνη της παραπλάνησής μας ,γιατί και αυτοί παρακινούνται από την λαχτάρα τους να εξηγήσουν τη απεραντοσύνη.
Ολα αυτά λοιπόν τα ΄΄Εγώ ΄΄ όπως καταλαβαίνετε είναι πολύ δύσκολο να συννενοηθούν μεταξύ τους ,γιατί δεν βλέπουν στην ουσία τον άλλο ούτε τον ακούνε,και τα συναισθήματά τους είναι το ίδιο ψεύτικα με τα λόγια τους,γιατί λένε και συναισθάνονται αυτά που τους βολεύουν κάθε φορά.Δεν υπάρχει καμμία συνέπεια στα λεγόμενά τους και καμμία συνειδητοποίηση.
Γι΄αυτό είναι άθλος να ξεφύγεις από το ορνιθοτροφειο.Μα ακόμη και αν τα καταφέρεις εκεί έξω σε περιμένει το άγνωστο. Θα είσαι έτοιμος να αναμετρηθείς μαζί του ……………
΄΄Ο νούς είναι ο φονιάς του πραγματικού΄΄
Όχι …για να τον καταργήσουμε μαζί με την λογική,
κατά την ανατολική νοοτροπία των «μη Εγώ»
αλλά για να βρεθούμε στο κέντρο του,
… ίσως,
αγαπητή μου Κλειώ;
Αρνούμαι τον πεσιμισμό, το σκοταδισμό, την άρνηση των πάντων, τη συνωμοσία από τους πάντες, το ξένο παράγοντα.
Και τον αρνούμαι γιατί δεν αισθάνομαι ότι ο άνθρωπος γεννιέται με ένα ξένο μυαλό και ένα νου που δεν είναι δικό του.
Αυτός δεν είναι άνθρωπος. Δεν είναι Ον. Είναι ένα τίποτα.
Όχι μηδέν. Γιατί το μηδέν έχει … ύπαρξη.
Αρνούμαι τον αντίκοσμο που προσπαθούν κάποιοι να πλάσσουν και να επιβάλλουν με αυταρχικό τρόπο.
Γιατί μοιραία θα καταλήξουμε στην αυτοκαταστροφή.
Δε δέχομαι τη μοίρα.
Είμαι Δαίδαλος.
Έχω φτερά.
Αρνείσαι και τον Λαβύρινθο που έφτιαξες ΔΑΙΔΑΛΕ και τον Μινώταυρο;Τον σκοτώσαμε;
Ο Ίκαρος που σε ακολούθησε με τα φτερά χάθηκε και έπεσε στην θάλασσα.
Αστραία
Με έκπληξη διαπιστώνω και με περισσή χαρά ,οφείλω να ομολογήσω,ότι κάποιος στην παρέα αντιδρά έντονα στα λεγομένά μου.
Προφανώς παρανόησε το νόημα και τον σκοπό της συζήτησης που κάνουμε μεταξύ μας,που στόχο έχει να ανταλλάξουμε ιδέες ,γνώμες και σκέψεις μας,και γιατί όχι να διαφωνήσουμε κιόλας.
Σε διαβεβαιώ όμως φίλε Δαίδαλε ότι δεν είναι στις προθέσεις μου να επιβάλλω την γνώμη μου αυταρχικά και απολυταρχικά σε κανένα σας,Μοιράζομαι απλώς μαζί σας ,όπως και εσείς πιστεύω ,τις ανησυχίες μου , τις όποιες σκέψεις και αναζητήσεις μου και γενικά όλα αυτά που με έχουν προβληματίσει μέσα από την περιπλάνησή μου σε αυτόν τον κόσμο.Το να θέλεις να δείς τον κόσμο όπως πραγματικά είναι ,χωρίς ροζ κουρτινάκια δεν σε βαπτίσει αυτόματα και πεσσιμιστή,ούτε σκοταδιστή ούτε μηδενιστή,όπως επίσης το να ψάχνεις να βρείς την αλήθεια δεν σε οδηγεί απαραίτητα στην αυτοκαταστροφή.
Χαίρομαι για σένα που είσαι Δαίδαλος και έχεις φτερά ,γιατί αυτό ήταν ο άνθρωπος κάποτε.Ενα μαγικό όν που πετούσε ψηλά και αυτό πρέπει να ξαναγίνουμε.
Αυτό θα το πετύχει όχι αποποιώντας την λογική του ούτε σίγουρα με το να εμπλακεί σε μία άσκοπη διαμάχη με τον εαυτό του,πράγμα που θα ήταν μοιραίο και τελείως παράλογο.Με μαθηματική ακρίβεια θα τον οδηγούσε στο δρόμο της σχιζοφρένειας.Το ζήτημα είναι να μπορέσουμε να δώσουμε την σωστή διάσταση και την θέση που του ανήκει στον εαυτό μας και στον κόσμο μας,χωρίς ενοχές αλλά και χωρίς κανάκεμα.Αυτό απαιτεί να είμαστε κάθε μέρα κάθε στιγμή στις επάλξεις.Οσον αφορά τώρα την λογική ο σημερινός άνθρωπος είναι έτη φωτός μακρυά της και πρέπει να παλέψει πολύ για να την κατακτήσει και να την χρησιμοποιήσει για να πλάσει και να κατανοήσει την ύλη μέσα στην οποία τάχθηκε να ζήσει.
Καλό βράδυ σε όλους.
Ας προσπαθήσουμε να αποδελτιώσουμε ένα μήνυμα της φράσης-κλειδί του ποιητή, (από τις μαύρες σκέψεις μας. Από τον εαυτό μας… πολιορκούμεθα στενά). Η ερώτηση που εύλογα προκύπτει είναι γιατί ο εαυτός και οι σκέψεις μας μας πολιορκούν; Και η απάντηση βρίσκεται μέσα στο ίδιο το ποιήμα. Σε όλο το μήκος του παρατίθονται, φαινομενικά διάσπαρτα, παραδείγματα που στοιχειοθετούν, οπως ορίζεται στον τίτλο, την κατάσταση πολιορκίας. Ενδιαφέρον ταυτόχρονα παρουσιάζει μια παρατήρηση για το ποία είναι τα 5 πρωτα τα οποία συγκράτησε ο καθένας μας με μια αρχική ανάγνωση. Για μένα τουλάχιστον ήταν τα εξής: οι ποιητικές συλλογές, γεγονός που δεν περίμενα να το συναντήσω σε ποιήμα, η στρατιωτική αστυνομία, η τηλεόραση, η εκκλησία και τα λεωφορεία γιατί είναι πραγματικά βάσανο καθε μέρα να μετακινούμαι με το 8 προς το πανεπιστήμιο…
Το σύνολο όλων των αυτων των δυνάμεων υποδηλώνει οτι το περιβάλλον επηρεάζει τη μορφη του χαρακτήρα με τέτοιο τρόπο ωστε να στρέφεται τελικά το άτομο ενάντια στον ίδιο του εαυτο αναπαράγοντας τα πρότυπα στα οποια μυήθηκε. Εαν διδάχτηκε τον πόλεμο, τον πόλεμο θα αναζητήσει, εάν εθιστεί τον καταναλωτισμο, αυτόν θα συντηρήσει. Είναι αναμενόμενη αυτη η εξέλιξη διότι περισσότερη επίδραση ασκεί ο περίγυρος ως ευρύτερο πεδίο στο μεμονωμένο υποκείμενο παρά το αντίθετο. Η διαλεκτικη σαφώς συνεχίζεται αφου τα αποπροσανατολισμένα άτομα διαιωνίζουν τη νοοτροπία που εξέλαβαν ενισχύοντας εκ νέου το περιβάλλον. Διακρίνεται πλέον το συμπέρασμα: η λογική είναι μια σχετική έννοια η οποία διαμορφώνεται απο τις εκάστωτε εξωτερικές συνθήκες όπως τις ερμηνεύουν οι άνθρωποι και διαδίδεται στα άτομα μεσω των δίαφορων τύπων κοινωνικού ελέγχου και κοινωνικοποίησης. Διακρίνεται όμως και το ζητούμενο: η υπέρβαση.
Κάρλος
Επειδή νιώθω αετός χωρίς φτερά σκέφτομαι να καλοπιάσω καμιά όμορφη κοπέλα που να έχει κανένα κουβαράκι
να με βγάλει από τον μπελά.
καλησπέρα στην ωραία παρέα.
Λουκ
Νάσαι καλά αγαπητέ Λουκ με έκανες και γέλασα πολύ με το απίστευτο χιούμορ σου. Τυχερή θα είναι η κοπέλα σου και ας μην έχει το κουβαράκι και το βελονάκι.
Αστραία
Καλημέρα σε όλη την παρέα
Οπωσδήποτε όποιος παίρνει τον λόγο και μιλάει στόχο του έχει την πειθώ και είναι αναφαίρετο αυτό δικαιώμα, το να εκφραστεί. Πέρα από πολύ συναισθηματικές τοποθετήσεις και αντιδράσεις θα πρέπει να υπάρχει η λογική υποστήριξη των επιχειρημάτων και του συλλογισμού με ορθό λόγο και να ολοκληρώνεται κάτι κάπου να καταλήγουμε, διαφορετικά δεν θα έχουμε την γέννηση μιας παρέας αλλά την γέννηση μιας τραγωδίας, όπως πολύ σοφά μου έχει επισημανθεί, και αυτό το έργο το έχω ξαναδεί.
Μου είναι χιλιοπαιγμένο και κακοπαιγμένο.
Αστραία
Με καθυστερημένα αντανακλαστικά οφείλω να ομολογήσω, συν-οδηγώ τη σκέψη μου και τα αισθήματά μου μετά των υπολοίπων.
Ας συγχωρήσουν όλοι οι συν-ταξιδιώτες την απουσία μου. Η καθημερινή κατανάλωση ενέργειας, μας αποξενώνει χωρίς τη θέλησή μας.
Ο κόσμος θεάται καλύτερα από ψηλά. Το ίδιο και ο λαβύρινθος που έγινε για να δοκιμάζει τον άνθρωπο. Μέχρι να ανακαλύψει τα … σχέδια. Η πολυπλοκότητα φαίνεται μεγαλόπρεπη και προκλητική.
Κάθε δημιουργία συνοδεύεται φυσικά και από οδηγίες χρήσης. Αν αυτές δεν τηρούνται … το λάθος δεν οφείλεται στον κατασκευαστή.
Ο λαβύρινθος κουράζει τους πολεμιστές που προσμένουν στιγμές ανασύνταξης των δυνάμεών τους. Για να μπουν με κουράγιο ξανά στη μάχη. Αυτό συμβαίνει συχνά. Δεν αμφισβητώ με κανένα τρόπο τις καλοπροαίρετες σκέψεις, ανησυχίες και προθέσεις της παρέας. Η αντίδρασή μου, φωτίζει τους συνανθρώπους μας που ενεργούν χωρίς σύνεση, καταστροφικά και δεν αφορά όσους ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ. Δεν αποστρέφομαι την πραγματικότητα, δεν κατακρίνω κανένα. Μόνο έχω ανάγκη να παίρνω δύναμη για να μάχομαι, να κατανοώ, να βοηθώ, να διασκεδάζω την καθημερινότητα.
Στο λαβύρινθο πλέον ρέει ορμητικό νερό. Αυτό δεν το είχε προβλέψει ο κατασκευαστής. Έτσι είναι τα αυτόνομα συστήματα. Τα δεδομένα έχουν αλλάξει σε σημαντικό βαθμό. Χρειάζεται πλέον ψυχραιμία, υπομονή, συλλογικότητα και προπάντων όχι πανικός για την αντιμετώπιση της κατάστασης.
Χαίρομαι για το σχόλιο σου Δαίδαλε και για την επανατοποθέτηση σου και πιο πολύ χαίρομαι που είσαι κοντά μας. Είναι σημαντικό για ένα διάλογο και αν ενδιαφέρεσαι γι αυτόν το πως θα διαφωνήσεις ή θα συμφωνήσεις με κάποιον ή θα ζητήσεις διευκρινήσεις για το θέμα και την άποψη του. Μπορεί να θεωρείται η συμφωνία βαρετή μερικές φορές έως και ύποπτη αν δεν είναι ειλικρινής, αλλά και η διαφωνία για την διαφωνία στερείται νοήματος γιατί καταναλώνει πολύ ενέργεια άσκοπα.
{Ο κόσμος θεάται καλύτερα από ψηλά.
Κάθε δημιουργία συνοδεύεται φυσικά και από οδηγίες χρήσης. Αν αυτές δεν τηρούνται … το λάθος δεν οφείλεται στον κατασκευαστή}.
Αν τις έχει δώσει στον κατασκευαστή… γιατί στην περίπτωση σου μόνο εσύ και ο Μίνωας γνωρίζατε τις οδηγίες.
Πολλοί πολεμιστές δεν έχουν βγεί ποτέ από εκεί μέσα.
Σημασία έχει να ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ.
Αστραία
Επειδή προσπαθώ να επικοινωνώ σε λόγο ποιητικό, δε γίνομαι κατανοητός. Όταν αναφέρομαι στις οδηγίες χρήσης των δημιουργημάτων και τα λάθη των χρηστών, δεν περιλαμβάνω τον λαβύρινθο αλλά τα φτερά. Η δύναμη του νεαρού της ηλικίας έφερε το τραγικό αποτέλεσμα. Ο λαβύρινθος εξακολουθεί και μας προβληματίζει, αλλά τι θα κάναμε χωρίς αυτόν; Τι θα κάναμε χωρίς δυσκολίες και προκλήσεις; Πως θα μπορούσαμε να φανούμε δημιουργικοί χωρίς αντιθέσεις;
Καλημέρα Δαίδαλε και καλημέρα στην παρέα.
Η ποίηση είναι πάντα όμορφη και έχει τα δικά της φτερά να μας ταξιδεύει. Η νεότητα περιλαμβάνει τα λάθη της και τις εμπειρίες της. Ο Λαβύρινθος όμως δεν έχει αντιθέσεις έχει μόνο συνδέσεις με ένα Μίτο.Ο Θησέας δεν βγήκε πετώντας αλλά περπατώντας τον νίκησε. Ο Δαίδαλος΄που ήταν ο κατασκευαστής δραπέτευσε αλλά τον άφησε να κατατρώγει τους ανθρώπους και τα καλύτερα νεαρά παιδιά των Αθηναίων.
Αστραία
Κατάσταση πολιορκίας…